Rakontinte tiun krizon de mia adoleskula amo, mi sentas ion, pri kio mi ne scias, ĉu mi bone klarigas, kaj tio estas, ke la doloroj de tiu vivperiodo fariĝas tiamaniere spiritecaj laŭ la tempopaso, ke ili eĉ dissolviĝas en plezuro. Ĉi tio ne estas klara, sed ne ĉio estas klara en la vivo kaj en libroj. La fakto estas, ke mi sentas ian apartan plezuron mencii tiun ĉagrenon, kvankam tute certe ĝi memorigas min pri aliaj, kiujn mi nepre ne volus memori.