Intertempe la belega dekoltaĵo de Lucie postulis jam denove pli grandan mamzonon. „Eĉ mia bikino ne plu taŭgas“, ŝi plendis. „Tiun someron ni ja ferios ĉe la maro. Tie vi ne bezonos tion, simple naĝu nude“, rimarkis Tom. „Sed en nia urba naĝejo tio ja ne eblas“, lamentis Lucie denove, sed Tom sugestis: „Mi ne aĉetus novan bikinon, ĉar verŝajne post du sekvantaj semajnoj viaj mamoj estos eĉ pli grandaj. Verŝajne estus pli bone, nun iomete paŭzi, alikaze la aĉetoj iĝus tro multekostaj“. „Vi pravas, kara“, konfesis Lucie kaj aldonis: „Miaj mamoj estas nun sufiĉe grandaj, sed tamen mi alkutimiĝis al la ĉiutaga suĉado. Ne estus facile simple ĉesi“. „Mi havas ideon, ni nun ne plu apliku tiujn verdajn vegetaraĵojn kun akvokreso“, proponis Tom kaj Lucie replikis: „Mi konsentas. Bone, ke vi nun mencias tion, ĉar mi invitis viajn gekolegojn Mike kaj Mona por morgaŭa kafoklaĉo. Tiam mi ne plu preparos verdajn manĝaĵojn, eĉ ne teon“.

„La venontan fojon vi devas nepre viziti nin en mia domo“, diris Mike salutante Tom kaj Lucie. Mona transdonis denove belan florbukedon. Ĉi-foje ŝi ankaŭ zorgis pri la kuko, do, la gaja kafoklaĉo povis komenciĝi. La vetero estis belega, kaj ĉiuj sidis en la ĝardeno kaj ĝuis la freŝan aeron. Lucie multe parolis pri sia laboro. Ŝi priskribis la tutan filmon kaj ŝian rolon. Temis pri romantika amrakonto, en kiu Lucie ludis belan, riĉan nobelinon, kiu enamiĝis al malriĉulo. „Mi tute ne ŝatas tiun filmon“, grumblis Tom kaj rakontis, ke lia edzino en la filmo tre ofte montris ŝian dekoltaĵon. Dum unu sceno ŝi eĉ prezentis ŝian korpon tute nuda. Mona vokis: „Grandioze, tiam ĉiu vidas ja viajn mirindajn mamojn. Estas bedaŭrinde, ke mi ne estas aktorino“. „Tiu stranga povrulo eĉ kisas mian edzinon. Tion mi tute ne ŝatas“, aldonis Tom, sed nun Mike intervenis. Li klarigis, ke Tom ne havas kaŭzon por ĵaluzo. Tiam li rakontis pri la deziroj de sia fianĉino, kiu nun subite ruĝiĝis. „Jes mi konfesis tion. Mi ŝatus hodiaŭ fluti vian edzon, Lucie. Kion vi pensas? Kompreneble tiam vi suĉus la mirindan faluson de mia Mike.

Ĉe tiuj vortoj la vizaĝo de Lucie ankaŭ iĝis tute ruĝa. Ŝi ja sekrete vere deziris tion, sed ne riskis demandi sian edzon. Tom ne povis tuj respondi, sed li proponis, ke ĉiu iru al la loĝĉambro. La ĝardena barilo kaj la heĝoj ja ne estis tiel altaj, do travideblaj. Sen respondi al la propono de Mona li petis Mike-on iri kun li en la kelon por alporti la kartonan vandon. Tion li ja konstruis por elprovi la 'feliĉtruon'. „Nun ni bezonas duan truon“, li ridete anoncis.

„Kiel ekscite! Vi konstruis propran feliĉtruon“, elvokis Mona kaj tuj helpis Lucie-on finprepari la scenejon. Ili alportis du skabelojn el la kuierjo kaj starigis ilin antaŭ la kartona vando. Dum tio Tom kun tranĉilo boris duan truon tra la vando kaj fiksis la kartonon per kvar longaj ŝnuroj. Poste li movigis la rulkurtenojn malsupren kaj enŝaltis mildigitan lumon. Li ankaŭ zorgis por mallaŭta romantika muziko, kaj tiam ĉiuj mallonge vizitis la necesejon aŭ banejon. Lucie ofertis glasojn kun likvoro, ĉi-foje ne verda, sed vere kun alta alkoholkvanto. Tiam la viroj stariĝis antaŭ la kartona vando, kaj la virinoj sidiĝis sur la seĝoj ĉe la alia flanko. Por Mike kaj Tom estis iomete stranga situacio, sed Mona ne povis subpremi ridadon kaj daŭre flustris kun Lucie. „Ni estas pretaj, nun montru, kion vi havas“, ordonis Mona kaj scivoleme gapis tra la truoj. Denove laŭta ridado, ĉar la viroj nur povis enmeti du malmolajn kacetojn en la truojn. „Ĉu tio estas kion vi volis?“ demandis Mike humurplene, kaj Tom aldonis: „Verŝajne ni bezonas kroman glason da likvoro“.

Sed tio ne estis bezonata. La du virinoj diligente suĉis kaj post kelkaj minutoj povis karesi fortajn malmoliĝintajn stangojn. La viroj ne povis vidi ilin, sed aŭdiĝis denove mallaŭta flustrado kaj subridado. Lucie kaj Mona sekrete ŝanĝis siajn sidlokojn, kaj ili nun suĉis la fremdajn penisojn sen informi la virojn. Tom kaj Mike vere ne rimarkis tion. Ili komencis nun ĝui la aferon kaj ankaŭ helpis per voluptemaj movoj. Nun Lucie kaj Mona ŝanĝis siajn agojn kaj traktis la viraĵojn permane, kaj denove perbuŝe. Tom puŝis sian faluson profunde en la gorĝon de la virino je la alia flanko, kaj per tio preskaŭ renversis la provizoran vandon. Nun la spruĉado ne plu estis retenebla kaj atingis la malfermitan buŝon de la surprizita Mona. Sed Tom ne rimarkis, al kiu virino apartenis la lango, kiu lerte forlekis lian tutan ĉuron. Poste ankaŭ Mike komencis pafi sian virlakton tra la 'feliĉtruo' rekte en la buŝon de Lucie. La virinoj nun ridete flustris. Ili rapide ŝanĝis la sidlokojn kaj ambaŭ vokis: „Nun ni estas sataj!“ Ĉiuj nun sidiĝis sur la longa sofo brakumante la ĝustan partneron kaj ĝuis la ripozon. „Koran dankon pro la gastemo, Lucie! Venontan fojon estus ripeto en mia domo“, anoncis Mike kaj kisis ŝin. Nun ankaŭ Tom komprenis, kiu hodiaŭ dorlotis lin, ridetis kaj brakumis Mona-n.