Antaŭ la tago de la reveturo Nuka ricevis la ŝancon adiaŭi la regenton. La renkontiĝo daŭris nur kvaronhoron. Tamen estis tre intensa komunikado. Paŭlo la 2-a donis al Nuka arĝentkoloran kapsulon kiu entenis vivantan ovon de la polpo. Speciala fluidaĵo vivtenis la embrion. Almetita dokumento enhavis detalan priskribon por la ĝusta traktado de la ovo post alveno sur la Tero. Paŭlo la 2-a klarigis, ke daŭrus ĉirkaŭ kvindek jarojn ĝis plenkreska polpo ankaŭ agus sur la Tero. Nuka promesis bonan prizorgon.

La rilatoj inter Holar kaj Lakano intertempe vere pliboniĝis. Komerco kaj turismo disfloris. La nova medikamento kontraŭ la agresemo (rilate al la seksa konstitucio de la reptilianoj) bone efikis kaj gvidis al ĝenerale pli pacema socio sur la suda kontinento. La politika partio, kiu postulis agnoskon de la polpo ankaŭ kiel regenton por Lakano, altiris multajn subtenantojn.

Zkalana iĝis la unua reptiloido, kiu nun daŭre vivis inter homoj sur la norda kontinento. Ŝi registris, ke la aventuro kun Nuka havis gravan sekvon. Ŝi preferis travivi gravedecon ĉe sia homa amikino Helina kaj atendi la revenon de Nuka post unu jaro. Gravedeco ne estas infektema, sed Tido kaj Neela forte klopodegis postkure ankaŭ atingi idaron.

> > >  F I N O  < < <