Lucie interesite aŭskultis la raporton, kiun donis Tom post la vespermanĝo. Ŝi opiniis: „Tio estas bona ideo de Mike, sed mi pensas, ke tiuj planoj tro frue alvenas. Unue ni devas ja pruvi, ke la metodo funkcias ankaŭ por mia korpo. Mona rakontis, ke ŝi jam post du semajnoj rimarkis malgrandan, sed klaran pozitivan efikon, kaj verŝajne daŭrus pliaj du aŭ kvar semajnojn ĝis la efiko vere estas prezentebla“. Tom konstatis tion sed rimarkis, ke frua planado ja ne estus damaĝinta. „Kiamaniere la junuloj volas trakti la virinojn? Mi ne povas imagi, ke tia suĉado povas okazi en publika buroo aŭ simila ĉambro“, demandis Lucie. Tion Tom ankaŭ jam pripensis kaj priskribis sian ideon: „Mi pensas, ke en tiu domo estus eta enirhalo por akcepti la virinojn. Krome estas ofertitaj kelkaj seĝoj kiel en atendejo ĉe kuracisto. En aparta ĉambro oni devas starigi muron aŭ vandon, kiu dividas la ĉambron en du partoj. La unua parto estas por la virinoj, la alia por la junaj viroj. Ili neniam havus la ŝancon vidi unu la alian. En la apartiga muro aŭ vando estus truoj, pli bone dirite, 'feliĉtruoj'. Kion vi pensas?“

Lucie ne konis tiajn 'feliĉtruojn' sed la konversacio pri tiu temo estis vere stimula por ŝi. Ŝi tuj pensis pri la hieraŭa travivaĵo kaj pri la rigida kaco de Mike, sed tion ŝi ne menciis, ŝi proponis: „Kara, ĉu vi povus - nur por testi la aferon - konstrui modelan vandon kun truo? Ni ja hodiaŭ vespere povus kontroli, ĉu tio estus adekvata“. Tom miris pri sia ideoplena edzino kaj tuj iris en la kelon por prepari la apartigan vandon el granda kartono, nur por elprovado. Lucie intertempe ordigis la kuirejon kaj antaŭĝojis la venontan amludon.

„Iru al nia nova fonĉambron! La feliĉtruo estas preta“, vokis Tom, kiu ĵus instalis la kartonan vandon en la mezo de la loĝĉambro. Li fiksis la kartonpaperon provizore kun kvar seĝoj kaj pro singardo fermis la kurtenojn. Lucie iris el la kuirejo kaj vidis la konstruaĵon. „Nu, ja, vere estas provizora, sed eku! Mi nun sidiĝas sur tiun seĝon, kaj vi restu sur la alia flanko kaj ofertu al mi vian voston. „Sed mi ankoraŭ ne sentas grandan voluptemon“, li hontigite konfesis. „Tio ne gravas. Mi ja jam pagis por via traktado, nun metu vian fadenon en la truon!“ ŝi bruske postulis, kaj Tom obeis. Lia kaco vere estis kvazaŭ 'fadeno', sed post kelkaj minutoj ĝi kreskis pro la karesema suĉado de Lucie. Ŝi klopodis akceligi la aferon, sed Tom hodiaŭ bezonis multe da tempo. Finfine lia stango sufiĉe pligrandiĝis, kaj Lucie estis kontenta. Nun ŝi melkis ĝin per sia dekstra mano, kaj de tempo al tempo lekis la dikan glanon. Tom nun volupteme ĝemis. „Mi ne estas ĉi tie por via ĝuo. Mi nur volas vian spermon“, ŝi despote vokis, kaj por 'puni' lin, ŝi verŝis malvarman akvon el la botelo sur lian faluson. Tom unue ektimis, sed samtempe la malvarma akvo krome stimulis ĝin. Post kelkaj movoj longa spermĵeto forlasis lian peniskapon. „Ho ve, vi ne informis min ĝustatempe“, plendis Lucie, kiu nun ne povis gluti la tutan ŝpruĉaĵon. „Jes, ni devas ekzerci plu. Ne forĵetu la kartonan vandon. Ni povas uzi ĝin morgaŭ denove“, ŝi anoncis, kaj Tom replikis: „Mi ne scias, ĉu tio estas bona ideo. Se vi post la elprovoj tiel sukcese flutas, vi verŝajne ĉiutage iros al nia nova MMPS-domo, kaj tie elprovos multajn aliajn stalagmitojn.“