NEKONATA SOLDATO

En drataj bariloj
forgesita Absolon-historio
li pendas tie blanka kaj nuda
eksplodo de magnesio.

Herboartikoj tremas pro teruro
tranĉeo troplenas de falintoj
ĉie latunaj ter-masoj
kaj elventrigita senmorteco
de homo.

Desur rava rozo de hejmo
folioj forblovitaj
poŝto sed neniu priatentas
la formortintojn.

Suprenplaŭdis turoj ĝis al ĉielo
malsuprenfalas ĉarpio de nebulo
falintoj rifuzas bandaĝon
ili silentas kiel Sfingoj.

Rigardu splititan frenezulon
li ankoraŭ emas ekflori
la kasko estas stigmato
la kapo putras en ĝi.

Salujoj de l’ okuloj dise oscedas
kaj neniu premfermas ilin
ąoson de l’ mortintoj
la Luno-Tamerlan
kruele ĝu-rigardas.

Ree malfermitas gastejo de l’ mondo
sub fenestroj la rememoro ululas noktue
la milito estas forgesita
la mondmilito.

Bapto per akvo, bapto per fajro, sangobapto
kaj la soldato ne havas nomon
li havas nur makulojn kiel leopardo
pli grandajn ol kvarkrejcero.

Nekonata Samsono de tomboĉeloj
la sterkon de l’ bukedoj disbatos piede
kiun li iras murdi
kien li iras venĝi.

(T. Pumpr.)