^[1] Ĉefparoĥestro – paroĥestro, kiu havas certan superecon super la pastroj en kelkaj paroĥoj.

^[2] Lernejaj pastroj – laŭvorta traduko. Tiel oni en pasinta tempo nomis gimnaziajn lektorojn, kiuj trapasis pastroekzamenon.

^[3] Karlstad – provinca ĉefurbo de Vermlando.

^[4] Mejlo – en ĉiuj lokoj sveda mejlo = 10 km.

^[5] Finnaj arbaroj – nomataj tiel, ĉar la unuaj loĝantoj estis koloniistoj el Finnlando.

^[6] Polsko – sveda popola danco en 3/4 takto, veninta el Polujo.

^[7] Ŝilingo – iama sveda monero, laŭ la nuna monsistemo ĉ. 2 oeroj.

^[8] Stangfera martelo – grandega, akvoforte movata martelo, per kiu oni forĝis stangojn el ferpecoj. Temas pri forĝejo, kie oni faris ŝtalon el krudfero.

^[9] Kamfio – kartludo.

^[10] Bellman – sveda poeto 1740–95. Li komponis aŭ adaptis muzikon por ĉiuj siaj poemoj.

^[11] Ĝeneralbaso – iama maniero skribi la basan voĉon por muzikinstrumento. Ĝi postulas grandan lertecon de la ludanto.

^[12] Blåkulla – laŭdire la sorĉistinoj veturis al iu loko, Blåkulla (Blumonto), por tie diboĉi kun la diablo. Kp. germanajn rakontojn pri Blocksberg.

^[13] Ygdrasil – mondarbo en la antikva nordlanda mitologio, simbolo de la universa vivoforto.

^[14] Paladinoj – kavaliroj.

^[15] Tor – en la antikva nordlanda mitologio la dio de fulmotondro.

^[16] Valhalo – en la antikva mitologio la hejmo de la dioj (Valhall).

^[17] Loke – dio en la malnova mitologio, malica kaj perfidema.

^[18] Vetsledo – laŭkonstrue vetvetura sledo kun nur unu sidloko.

^[19] Virao – sveda kartludo (vira).

^[20] Cachucha – hispana danco. Elp. kaĉuĉa.

^[21] Maŭroj – araboj, kiuj regis Hispanujon en la mezepoko.

^[22] Sombrero – larĝranda pajloĉapelo.

^[23] Pas de deux – franca vorto, elp. pa dö dö. Danco de du personoj.

^[24] Gitanas – hispana vorto, elp. ĥitanas. Ciganinoj.

^[25] Perdrikoj, kafrostiloj, unukajduonlokuloj – veturiloj, kies karesnomojn kaŭzis ilia aspekto aŭ aliaj kvalitoj. La unukajduonlokulo ricevis sian nomon pro tio, ke en ĝi estis loko por plenkreska homo kaj infano.

^[26] Norveguloj – ĉevaloj de norvega raso.

^[27] Frapurso – urso kiu kutimiĝis al vianda nutraĵo kaj mortigis bestojn.

^[28] Talero – malnova sveda monero = 1 sveda krono.

^[29] Mumo – svede: mumma. Trinkaĵo el biero, portero kaj sukero.

^[30] Okpiedaj ĉevaloj – Odin, la ĉefdio en la malnova mitologio havis okpiedan ĉevalon. En la popola fantazio teruraj ventegoj estis ”la sovaĝa pelĉaso de Odin”.

^[31] Tamburbrodaĵo – speco de brodaĵo farita sur ŝtofo streĉita per kadro (de la franca vorto tambour, brodkadro).

^[32] Pasmo – svede: pasma = 60 varpfadenoj.

^[33] Migranto, anserokulo, grajndreliko – specoj de teksaĵo.

^[34] Angleso – danco.

^[35] Figarbeto – Ficus elastica.

^[36] ”Veturi al Grenlando”, ”kaŝi la ringon” – ludoj.

^[37] Imperiestraj kronoj – kulturita speco de Fritillaria.

^[38] Skvamtekniko – la trikitaj figuroj iel similas al skvamoj.

^[39] Axel, Fritiof, poemoj de la sveda poeto Esaias Tegnér, 1782-1846.

^[40] Écarté – franca vorto, elp. ekarté, dupersona kartludo.

^[41] Dolmo – husara jako.

^[42] Ŝipfunto – malnova pezunuo = 170 kg.

^[43] Dovre – montegaro en Norvegujo.

^[44] ”Arvermo” – laŭvorte: militistara vermo. Iaj larvoj, kiuj aperis en densa aro, moviĝanta kvazaŭ unu grandega larvo. Laŭ la popola kredo ĝia apero antaŭsignis grandan malbonon.

^[45] ”Elmo” – svede: elma. Ankaŭ ia larvo, teruraspekta.

^[46] Runoj – la literoj en la antikva nordlanda alfabeto. Ili estis uzataj ankaŭ por magiaj celoj. En kelkaj izolaj lokoj la scio pri la runoj restis vivanta ĝis sufiĉe malfrua tempo.

^[47] Sinjorino Musica – personigo de la muziko. Lat. vorto, elp. Músika.

^[48] Reĝo Gösta – Gustav Vasa, sveda reĝo 1523–60.

^[49] Kukolpizoj – Lathyrus montanus (Orobus tuberosus).

^[50] Allonge-peruko – peruko kun longaj bukloj, multe uzata en la 17-a  jarcento. Allonge, franca vorto, elp. proks. alonĵ.

^[51] Sibilaj libroj – Sibila (lat. Sibylla) antaŭdiristino en la grek-roma tempo. Sibilaj libroj estis orakolaj libroj en la antikva Romo.

^[52] Oficirbieno – en pasinta tempo la ŝtato donis por uzado (ne donace) bienetojn al la soldatoj kaj oficiroj. En paca tempo tiuj do estis terkulturistoj, ĉar la tiutempaj militekzercoj ne postulis multan tempon.

^[53] Glavordeno – sveda ordeno.

^[54] Sunnebulo – nebulsimila, nedensa polvaĵo en la aero post periodo de seko kaj varmego. Pro la varmego estiĝas fortaj alsupraj aerfluoj, kiuj kunportas la polverojn.

^[55] Fumkabanoj – tiel nomataj, ĉar la fumo de la fajro eliris tra tegmenta luko.

^[56] Dividi la teron – en pasinta tempo la terpecoj de la kamparanoj estis multaj kaj intermiksitaj. Temas tie ĉi pri novdivido, per kiu ĉiu ricevu unu solan grandan pecon.

^[57] Fianĉindonanto – laŭ malnova juro reprezentanto de la familio de la fianĉino, kun kiu oni interkonsentis pri geedziĝo.

^[58] Amor vincit omnia – lat.: la amo venkas ĉion. – Labor vincit omnia: laboro venkas ĉion.

^[59] Pano – oni metas la panojn, kiuj havis truon en la mezo, sur stangojn kaj pendigis tiujn sub la plafono por ke la pano sekiĝu.

^[60] Kastelgrafo – en mezepoko titolo de komandanto de fortikigita urbo aŭ kastelo. Poste ordinare nura titolo, en kelkaj okazoj titolo de grafo kun graflando.

^[61] Dalekarlianoj kaj vestrogotianoj – provincanoj el Dalekarlio kaj Vestrogotio, ambaŭ provincoj konataj pro multe da hejmindustrio.

^[62] Friponoj – laŭvorta traduko. Signifas tie ĉi kaj en la sekvonta ĉapitro rasmikso de ciganoj kaj svedoj.

^[63] Marĉaj rubusoj – beroj de Rubus chamaemorus.

^[64] Hejmserpento – en iama popolkredo serpento, kiu vivas sur la tereno de la hejmo kaj havas ian magian rilaton al la generacioj.

^[65] Ragnarök – en la malnova mitologio la finiĝo de la nuna mondo estas nomata Ragnarök. Tiam okazos grandegaj bataloj.