aliol = alia ol

almen(e) = almenaŭ

ambe = ambaŭ

ank(e) = ankaŭ

ankor(e) = ankoraŭ

anstat(e) = anstataŭ

apen(e) = apenaŭ

aŭ n = aŭ ne

‘bako = tabako

bald(e) = baldaŭ

ĉikio(n) = ĉi’(n) kio(n)

ĉirk(e) = ĉirkaŭ

ĉiti = ĉitio aŭ ĉitiu

ĉu n = ĉu ne

d = de, da

displui = disputi

domaĉi = domaĝi

domne = damne

dutri = du aŭ tri

Frino = fraŭlino

ĝ = ĝi (kutime antaŭ aŭ post vorto komenciĝanta per vokalo).

hajmo = hejmo

hiere = hieraŭ

hodie = hodiaŭ

i = ili

in = ilin

jadi = je Dio

ja’s = jes

k(a) = kaj

k’ = ke

kamrado = kamarado

koce = k.c. (kaj cetere).

kotope = k.t.p. (kaj tiel plu).

kvaz(e) = kvazaŭ

lesta = lasta

laterno = lanterno

lokti = lukti

m = mi (kutime antaŭ aŭ post vorto komenciĝanta per vokalo).

malankoli’ = melankolio

maltaŭ = malantaŭ

men = malpli

mestro = mastro

morge = morgaŭ

n = ne

n’ = ni (kutime antaŭ aŭ post vorto komenciĝanta per vokalo).

nelge = antaŭ/post nelonge

nenj- = neni

on = oni

parsono = pastro

pejtro = patro

pl’ = pli

pr’ = pri

prisperi = prosperi

rikejo = rikoltejo

s = se

Srin = sinjorino

st- = est-

ŝ = ŝi (kutime antaŭ aŭ post vorto komenciĝanta per vokalo).

tal = antaŭ ol

taŭ = antaŭ

Tent! = Atentu!

terpo = terpomo

ti… = tiu…

ti’n-kaj-re’n = tien kaj reen

tutne; tut… tutne; tut…

v = vi (kutime antaŭaŭ post vorto komenciĝanta per vokalo).

La artikolo “la” ne estas uzata en la dialekto.

Kiam adjektivo antaŭas substantivon komenciĝantan per a la adjektivo kaj substantivo kunfandiĝas. Ekzemple: mia avo Æ miavo. Se estiĝus konfuzo apostrofo helpas klarigi: mi’avo.

Kelkfoje aliaj kunfandiĝoj okazas, ankaŭ kun apostrofo kiam necesa por klareco.

Ofte vortoj stas iom alie prononcataj (do skribitaj) ol kutimas en Esperanto. Plejofte la signifo estas evidenta per la kunteksto.

Plejparte la aliaj nekutimaj vortoj troviĝas in PIV aŭ ĝia Suplemento.