Okazis tutne tiom mave kiel mi timis ĉe tavern ĉar olduloj jam foriris kun siaj brutaroj ka Camperdineoj jam vespermanĝis. Ofte tiel stas s on forte timas ion tamen frontas ĝin ka jen! ĝ estas nenjo.

Gastejestro ka lia Srin taksante nin sensignifaj sendis servistinon por servi nin – timantan simplan kreitaĵon smilan al Polly de Muelisto ka tutne timindan. Ni solaj okupis salonon ĉar on frue hajmoniras el Lullingforda foir dumvintre pro stato de vojoj eĉ nun. Mi ĝuis ruĝan fajron ka vaporvarmegan teon post tristo de tidom kun sia morta lum.

Gideon komencis paroli post iom da tempo tre lante ka kvaz vortoj kostis oron.

“Nu Pru mi havigis multon direndan ka se ni n volas tranokti mi plej bone komencu. Vi scias ke m ka Jancis n’enamiĝiĝis ja sincere?”

“Ja’s.”

“Mi ne kredis enamiĝ’ian ulinon kiom tiknabinon Pru. Kaptas onian internon ŝi. Mi tutn’ intencis pl’ol ludeti. Mi ne celis nupti nek amori. M intencis juste trakti Jancison ka dum ni povis kunesti dimanĉvesperojn ĉi’ stis bona. Kiam nenjo kontraŭas ne brulas sango. Kontraŭu ka jen sango fajras. Tal olda Beguildy sci’ĝis pri ni ni sfiĉe kontentis ka stis senkulpaj kiel du diantoj sur tigo.”

“Ka plu stas” mi diras.

“Ja’s.”

Li rigardis min iom strange dummomente poste diris – “Vi povas kvaz sorĉe sc’i nia Pru.”

“Ne. Nur iomete sagaci.”

“Nu ekde oldul adiaŭis min mi malsatas ka soifas Jancison preske tiom kiel tidomon ka monon koce ki kunestas.”

“Ne pli?”

“Jadi ne!”

“Do vi n amas Jancison sincere Gideon. Vi nur amoras ulinon laŭkorpodezire.”

“Jadi! Povus esti Parson predikanta! Tiel efikaĉas librolernad al virin.”

L iom ridis nelerteme ka komencis plenigi pipon per ,bako. Sed mi sci’s ke se m havas sagacon ja ne librolegado donis ĝin al mi sed nur kvieto de mansardo.

“Nu ĉu aŭ n kun longaj vortoj ne gravas” li diris. “Mi volas. Mi volas ŝin tiel forte ke m preske decidis foroferi ĉion ka porti ŝin al Sarn ka mendi lulilon el junkoj de Srin Beguildy. Do por venki sopiradon mi planis montri al vi domon ka paroli pri ĝ k eble aĉeti kelkajn meblaĵojn kiel komencon.”

“Por plidurigi vian koron.”

“Ja’s. Ka m planis ricevi edukiĝon de vi nelge k arigi al mi subtenantojn j’elektotempoj k esti tiom aprobata ke m povus eĉ aspiri filinon de skvir.”

“Frin Dorabella!”

“Jes ja! Ki ŝ stas krom virin? Ŝi n havas pl’ol i’alia virin ka kion vir eĉ Estro de Bienego farus por ŝi ol gravedigi ŝin?”

“Ĉit! On aŭdos vin en kuirej ka koleriĝos pro tisenbrida parolado.”

“Veroplena parolado.”

“Eble veroplena. Sed pro ti nenju plimulte aprobus ĝin.”

“Ekde kiam ŝi ĵetis al mi tiunuan impertinentan rigardon m enmensigis tiel. Ŝi kolerigis min ka samtempe plaĉis min. Do m pensis ke se tiel mi ja povus sendeziriĝi Jancison – ĉar mi dev’s aŭ forlasi Jancison aŭ mi dev’s senpensiĝi pr’alia – k eble poste Jancis ekpreferos Sammyn de Sakristian’.”

“Ti preske mortigus knabinon Gideon ka Sammy ne taŭgas por virin ka krome li plenmensiĝas per lernado de sanktaj tekstoj.”

“Nu li prenus ŝin se m lasus. Ŝi kolerigas lin per sia kapricem ka pro ke ŝ estas filin de sorĉisto koce. Mi vidas emon en vizaĝo de Sammy foja-foje. Edziĝi ŝin ka bridi ŝin jen kion farus Sammy.”

“Sed ti stus kruel Gideon.”

“Nu tion mi planis kiam n’ekiris Foiren. Mi planis ĵeti Jancison al lia kapo kiel mi ĵetas paneron al Towser^[40] ĉar mi dev’s elekti unun aŭ alian. Ka ŝ stus sfiĉe kontenta kiam ekiĝus infanoj. Kvankam helpu in Eternul! I naskiĝus kun grimaco de Sammy ka buŝoj plenaj de citaĵoj. Sed ŝi kredus in perfektaj. Nu ĝustemalĝuste tiel m enmensadis.”

“Jadi kia Di plenpotenca!” mi diras iom mokante kvankam mi sci’s ke l j’agus tiel se l volus. Li ĉiam stis fortul ka ti foje stas preske sama kiel vir kun nemulta tempo por kompato. Ĉar s on haltas por kompati on devas ofte deflankiĝi de voj. Do kiam on parolas al mi pr’iu eminentul aŭ pr’alia eminentul mi demandas al mi al kiu mankas ĝoj pro lia glor? Kiom d olduloj k infanoj pereis sub liaj kaleŝradoj? Al kiu nuptofesto mankis lia kanto k al kiu funebranto liaj larmoj dum li dediĉis sian tempon al altiĝado?

“Sed nun” diris Gideon “mi decidis ka m n aliel decidiĝos. Mi ne fordonos nek Jancison nek ĉidomon en Lullingford mi havos ambajn. Ka m aperigos Jancison en robo kiu mem elegantos kun mamoj senkovraj kiel de dam ĉe ĉasistbal taŭ Frin Dorabella. Ka nek nur ti ne. Sed kiam vi ka Jancis estos ĉe glora dom ka nobelar vizitvenados en siaj kaleŝoj – ”

“Ka Patrin! Vi ne menci’s Patrinon!”

“Ka m eminenta pli respektata ol eĉ Skvir k ankor n olda nek presk olda – ”

Li silentis longatempe pensante.

“Nu Gideon” mi diras “ka …?”

“Nu do se Dorabella Camperdine renkontos min kun tinigrokuloj ka tiruĝa rideto ŝ mem protektu sin! Mi posedos ŝin.

Ka senedziniĝan ja pro kion ŝi diris al vi k al mi hodie. Ka kiam povra filin de sorĉist estos mia laŭleĝa edzin per mi tifilin de Skvir estiĝos putin.”

Dirante tivorton li perpugne frapegis tablon tiel ke trinkpoto d el’ rulfalis sur plankon.

“Se v tiel fikse decidis” mi diras “pl’ol poto d el’ disverŝiĝos karul mia.”

“Vi parolas kiel oldege olda virin Pru. M estas kia mi naskiĝis. Nenju povas kontrediri tion.”

Ankor mi povas aŭdi Gideonon diri tion krude k abrupte kun son de disŝirita kor. Kvaz li pagus ĉion por estiĝi kia li n povas esti kvaz li’anim en timomento fore de Sarn ka ĉities antikva potenco
loktis forte por liberiĝi. Eble vi vidis libelon elkokoniĝi. Ĝi loktas ka baraktas kvaz viv mem stas atencata. M eĉ vidis in transkapensalti pro sia dolorego. Ĉar liberiĝ’i devas ka doloreg estas tiel forta kiel naskodolor tre kompatiga vidaĵo. Sed en nia Gideon ĝ estis eĉ pli doloriga vidaĵo. Li sidis apud agrabla fajr k elverŝita bier glimis sur planko kiel malhela sango ka l diris eĉ ne vorton dum pl’ol hor. Mi sci’s ke tiom da tempo pasis ĉar kiam l entranciĝis m aŭdis tavernmastrinon voki al servistin ke ŝ turnu rostostangon ka rapidigu viandon ĉar manĝ estos servenda post hor. Poste stis silente ka m sidis kun manoj interplektitaj fojfoje vidante malhelan vizaĝon de Gideon kiam fajr ekflametis. Mi restis silenta kiel vintra merlo. Ŝajnis al mi ke potenca man premas lin baraktante kontre li por devigi lian animon ŝanĝiĝi animon kiun donis al li Patro k Avĉjo ka ĉiuj prapatroj ĝis Timothy kiu havis fulmon ensange. Mi povis vidi en mia mens Novan Domon de Lullingford ka lumon vagantan kvaz ĝi volis stabiliĝi ka brili. Mi volegis ke Gideon kvietiĝu ka ke l prenu Jancison ne por venĝo sed pro am ka ĉar ŝ estis kandel’ de li’okul ka li’amata konato ka n voluptocele. Ka m volegis ke l pensu pri Patrin ka pri mi ke m n estu kiel hund aŭ aĉetita sklavo lia.

Post longa forpas’ de tempo m aŭdis voĉon eksteran diri – “Ĉu ĉi’ finiĝis?” K alia voĉo respondis “Ja’s ĉi’ pretas.” Ti sonis solena kvankam mi sci’s ke nur vespermanĝon i priparolas.

Gideon movis sin ka murmuris al si.

“Aŭ morti penante” li diris.

Do m sci’s ke ni ĉiuj ekiris sur senluma voj Gideon ka Patrin ka m ka nun Jancis.

Ni eliris ka selis ĉevelaĉojn ka rajdis hajmen tra mondo rigida kiel roko pelante bovojn taŭ ni. Mutec denove premis Gideonon.

Ekskurs finiĝis. Frostitaj flaketoj sur vojoj stis nun solidaj kiel fero. Ka heĝoj stis tutkiel forĝferaj bariloj de Nova Dom en Lullingford. Estis mezo de nokto kiam ni preterpasis Lagon Sarn ka vidis ke glaci etendiĝis eĉ pli foren ka kovris frostitajn nimfefoliojn.

“Nun jen ja tre multkosta tago” diras Gideon “ka m esperegas ke v plene ĝuis ĝin.”

Mi sci’s k’elspezi multe dolorigis knabon. Kutime stis nur krust enpoŝe ka trinketo d akvo dum foirtagoj. Do m elmensigis oldulojn ka Frinon Dorabella ka diris nur – “Ja’s stis bonege k elkoran dankon Knabo.”

“Ka vi konsentos pri ĉi’?”

“Ja’s ĉu m n ĵuris?”

“Sed tal pri Jancis.”

“M akordas pri Jancis. Sed stus same eĉ se ne.”

“Ne se v rifuzus labori.”

“Ho mi laboros. Nenjam mi timis laboron.”

Subite dolĉa disa fajfad ekfalis el obskura lunluma ĉiel’.

“Skultu!” li diras. “Sep Fajfantoj.”

Sed mi diris opini’ ke stas nur kelkaj pigoj ĉe ekstrem de lago kiujn ni bruĝenis ĉar mi ĝismorte timegis pensi pri tialiaj fantomaj birdoj.

“Ne” li diras. “Ne. Tutcerte Sep Fajfantoj. Aŭguras mave.”

Strangaj vortoj de Gideon ĉar li kutime priridis signojn k aŭgurojn ka m nur povis pripensi tion poste en mansardo.

Patrin ka Tivvy maldormis atendante nin ka ŝajne Patrin vidis en tefolioj nin dronintajn en Sarn. Ŝi ne kredis je ni dum longa tempo ka nur ploradis ka tordis manojn ka diris “I n estas realaj. Nur stas spekto.” Mi devis doni al ŝi un el miaj kristnaskaj donacoj por konsoli ŝin. Ŝi restis enkore nur infan nia kara Patrin. Ŝ estis tiom naiva ka fidema ke m ĉiam kredis ke stus egalfie vundi ŝin kiel bebon en vindaĵoj aŭ povran tineon flirtantan krepuske. Kiom mavege stus Diabla fifar perfidi tifidoplenan koron titremantajn petantajn manetojn!

“Mi volas dormi viaĉambre Pru” diras Tivvy. “Feliĉigus min ĉar fridas kuŝi sola dum nigra frosta veter.”

Ŝi rigardis oblikve Gideonon ka m povis vidi ke ŝ preske freneze ĵaluzis je Jancis. Ka vere Gideon belis kun vizaĝo froste ruĝa k okuloj brilantaj pro agoj dumtagaj. Li b’zonus nur kapjeseti ka Tivvy sekvus. Sed li nenjam emis ŝanĝi celon k en lia mens plan estis firma do m sciis ke devas esti Jancis aŭ nenju. Mi n volis Tivvyn en mia lito ĉar ŝi ronkadis ka rankadis dormante. Do m atendis ĝis ŝi profunde dormis ka tiam mi prenis laternon ka malnovan ŝafpeltan palton de Patro kiu kovris min ĝispiede koce ka m iris al mansardo ka skribis en mian libron. Ĉiam mi kutimis kiam i’tristigis aŭ gajigis min plene skribi pri ĝi. M anke multe b’zonis pacon en mansardo post tiamara dozo de mondo preter Sarn. Ĉar mi n havis amanton mi volis ami mondon – tiom da mondo kiom mi povis atingi. M estis kiel junulin staranta ĉe renkontiĝo de vojoj dum Majtago kun bukedo donota al kiu ajn rajdanto transpasos. Ka jen! Ĉevalisto transpaŝas min kiel anke bukedon en koton.