La kovrilo de la verko Praktika kaj Teoria Kurso de Aritmetiko portas la nomon de H. L. D. Rivail, kiu mem nomas sin “disĉiplo de Pestalozzi”. Ni studu do la etimologiajn bazojn de la baptonomo de Kardec. Por nia celo, ni helpos nin per la studoj de Antroponimio, ĉar per la antroponimoj, tio estas, la nomoj de la personoj, ni povas, laŭ tio kion Albert Dauzat informas, rekonstrui interesajn kaj reliefajn kulturajn faktojn. Ne nur Etimologio estas unu el la gravaj aspektoj de Antroponomio, sed per ĝia studo ni povas klarigi la kaŭzon aŭ la kaŭzojn de la unue elektita nomo.

Malmultaj personoj sin donadis al la studo de la bapta nomo de la eminenta kodiginto de Spiritismo. Tamen, la studo de la nomo Hippolyte-Léon Denizard Rivail kunportas al ni kuriozajn informojn.

Kiel oni scias, li naskiĝis je la 19a horo de la 3a tago de oktobro 1804, en la urbo Liono. Li estis filo de Jean-Baptiste Antoine Rivail, leĝlaboranto, juĝisto, kaj de Jeanne Louise Duhamel, admirinde bela, talenta, eleganta kaj afabla virino. Li heredis de la patro la familian nomon Rivail; sed la nomo konsistas el la kunmetaĵo Denizard Rivail. El kie originis ĉi tiu nomo?

Albert Dauzat, brila franca studemulo de Antroponimio, klarigas al ni, ke estas tre komunuze doni al la infanoj nomojn kiuj por ili taŭgus kiel protektaĵo. En Brazilo, dum longa tempo la nomoj de multaj infanoj estis eltirataj el folietoj aŭ el almanakoj. Tiuj nomoj apartenis al sanktuloj de la katolika hagiografio. Nomi la infanojn per la sanktulaj nomoj ilin metus sub la dian protekon.

Ni vidu, kio okazas rilate al la baptonomo de Kardec. La konojn por nia klarigo ni alprenos de la eksterordinara spiritista filologo, Doktoro Canuto Abreu, eble la plej granda aŭtoritatulo pri la biografio de Kardec. En la artikolo aperinta en la revuo “Santa Aliança” (Sankta Alianco), de februaro 1956, li klarigas, ke la inversigo de la antaŭnomo Kardec trovata en kelkaj eldonoj ŝuldiĝas al la kunuloj de la Societé Parisienne des Études Spirites (Pariza Societo de Spiritismaj Studoj). Liaj amikoj inversigis la unuajn kromnomojn, skribante Léon-Hippolyte anstataŭ Hippolyte-Léon.

Koncerne la etimologion de la nomo, ni akompanu la opinion de Doktoro Canuto Abreu. Tiu lerta studemulo de la Kardeka verkaro jene asertas:

Laŭ mia opinio, la nomo Denizard originis el la malnova latina esprimo Dionysos Ardenae, koncernanta la Dion Dyonisio (Dionizo), de la arbaro Ardeno. En tiu grandega gaŭla arbaro, kies longo atingis pli ol 500 mejlojn, laŭ kalkulo de Julio Cezaro, la druidoj celebris la festajn alvokojn de la Nacia Dio de Galio, nomita Te-Te-Te, Plejaltulo, reprezentata per centjara kverko. Ĉe la ombro de la dia kverko, la romiaj legianoj, post la malvenko de Vercingetorix, levigis la statuon de la Dio Dionizo, ankaŭ konata laŭ la nomo Bacchus (Bakĥo), dio de la sovaĝarbaroj, de la ebenaĵoj, de la vinberoj, de la tritikplantejoj, amanto de rustikeco kaj de libereco.

Konforme al la kutimoj de la venkintoj, oni enskribis latinan surskribaĵon ĉe la monumento. Oni supozas, ke ĝi tiel tekstis: Dionysio Rústico Eleuthero, kun la signifo: Rustika Dionizo en Libero.

Dionysius suferis evolu-simpligon al “Dionys-Denis” . Ardenae, latinigo de “ard-nae”, granda arbaro, simpliĝis al “ard”. Tiel oni venas al Denizard, kun la litero –z, kaj ne –s.

Estis prava la lingvisto Dauzat. La patro de la estonta kodiginto de la Spiritisma Doktrino, sinjoro Antoine Rivail, kreita en la katolika kredo, konsekris la infanon al Denis-ard, elvokiva kaj Spirita Protektanto de Francujo.