En la urbeto Kingisepp, kiu situas cent dudek kilometrojn for de Peterburgo al la estona landlimo, mi estis plurfoje. Tie en realo ekzistas la duonforgesita fervoja stacio (vojaĝantoj nun preferas busojn), la uzinego "Fosforit", la preĝejo… Tie eĉ loĝas la viro, mia amiko, portrete tre simila al mia protagonisto. Li neniam lernis Esperanton. Ĝenerale, en tiu urbeto neniam estis Esperanto-klubo, nek unuopaj esperantistoj.

Efektive aŭtentikaj estas en mia romaneto nur la citaĵoj antaŭ ĉiu ĉapitro. Mi alvokis ilin por reliefigi la historian fonon. Preskaŭ ĉiujn personojn, preskaŭ ĉiujn eventojn de la romano leganto akceptu kvazaŭ mian elpensaĵon, fantaziaĵon, miton. Preskaŭ. Ne trompu vin ŝajna simileco ilia al iuj realaj personoj kaj eventoj. Ĝi estas pura hazardaĵo.

La aŭtoro