Ĝis nun mi ne povas kompreni, kio estas la regno Hispanujo. En ĝi la popolaj moroj kaj etiketoj de la kortego estas tute eksterordinaraj. Mi ne komprenas, mi ne komprenegas, tute nenion mi komprenas. Hodiaŭ oni razis mian kapon, malŝatante mian fortegan krion pri mia maldeziro esti monarĥo. Sed mi jam eĉ ne povas memori, kio okazis kun mi, kiam oni komencis gutigi sur mian kapon malvarman akvon. Tian turmenton mi neniam sentis. Mi estis preta furioziĝi, oni apenaŭ detenis min. Mi ne komprenas la signifon de tiu stranga moro.

La moro estas malsaĝa, sensenca! Min mirigas la malkonsideremo de la reĝoj, kiuj ĝis nun ne detruis tiun ĉi moron. Konsiderante ĉiujn eblojn, mi konjektas: ĉu ne la inkvizicio kaptis min en siajn manojn, kaj tiu, pri kiu mi opiniis, ke li estas kanceliero, ĉu ne li mem estas la granda inkvizitoro? Tamen mi ne povas kompreni ĝis nun, kiel oni povis inkvizicii la reĝon. Cetere, povas esti, ke tion faris Francujo, kaj aparte Polignac. Ho, tiu Polignac estas sovaĝa besto! Li ĵuris malutili al mi ĝis la morto mem, kaj jen li persekutas min kaj persekutas; sed mi scias, amiko, ke per vi la anglo gvidas. La anglo estas granda politikisto. Li ŝovas sin ĉien. La tuta mondo scias, ke, kiam Anglujo flaras tabakon, tiam Francujo ternas.