Svede verkita de Alfred Smedberg

Kiel aliaj gentoj, la laplandanoj ankaŭ havas siajn proprajn tradiciojn. Kelkaj el ili preskaŭ precize similas la tradiciojn de aliaj antikvaj gentoj; ekzemple oni trovas antikvan tradicion pri grandega superakvego, mondkatastrofo, pri kiu ankaŭ aliaj popoloj havas malprecizan memoron.

"Eĉ antaŭ ol Dio purigis la mondon," diras laplanda tradicio, "popoloj vivis en Samelando (Laplando); sed kiam la maro kaj riveroj en tiu tempo sin levis super la tero, tiam ĉiuj kreitaĵoj perdiĝis, escepte du gefratoj, kiujn Dio kondukis al la supro de alta monto, 'Pasevaro,' (la sankta monto)."

Malaperis la akvaro, kaj la gefratoj malkuniĝis por serĉi aliajn homojn. Post trijara vana serĉado ili renkontiĝis kaj rekonis unu la alian. Ili ree malkuniĝis, kaj post tri pluaj jaroj ili renkontiĝis, sed ree foriris en la mondon. Pasis ankoraŭ tri jaroj kaj ili ree renkontiĝis, sed ne rekonis unu la duan. Ili nun iradis kune tra la vivo kaj el ili devenis la homaro, kaj Samo (Laplandano) kaj svedo. "La laplandano havas strangan ideon pri la deveno de sia propra kaj la sveda vivmanieroj. En la komenco la laplandanoj kaj svedoj estis unu gento kaj iliaj prapatroj havis la samajn gepatrojn; sed foje okazis granda ventego kaj unu el la gepatroj forte timis kaj rampis sub tabulon, kaj el liaj idoj devenis la svedoj, kiuj loĝas en domoj. La alia homo, aliflanke, ne timis sed restis sub la hela ĉielo, kaj el li devenis la laplandanoj, kiuj eĉ en la nuntempo ne bezonas tegmenton super la kapo."