Li Fuyan
(aŭtoro en Tang-dinastio)

Kiam Li Jing ankoraŭ ne lordiĝis kiel Weiguo-duko de Tang-dinastio, li ofte ĉasis en montaro Taiyue, kie li manĝis kaj loĝis en vilaĝo. Maljunuloj en la monta vilaĝo miris pri lia personeco kaj konduto, ofte donis al li abunde da donacoj. Ju pli multe da jaroj forpasis, ankaŭ la donacoj des pli abundis.

Iutage, li subite renkontis aron da cervoj kaj ĉase postkuris ilin. Lia postkurado daŭris ĝis vespero. Tiam li volis forlasi la ĉasatajn bestojn, sed jam ne povis. Post nelonge, li perdis vojon en malhela kaj nebula krepuskiĝo, konfuze ne trovinte al si la revenan vojon. Li iris kun bedaŭro kaj ĉagreno, kiu premis pli peze en lia koro. Subite li vidis ke lamplumon brilas malproksime, kaj urĝigis sian ĉevalon galopi antaŭen. Venante tien, li trovis grandan domon kun ruĝa pordo kaj altaj muroj. Li frapis al la pordo longan tempon kaj fine eliris iu, kiu demandis kion li volas.

Li Jing konfesis pri sia vojerariĝo kaj petis pri tranoktado tie.

"Sed nia mastro ne estas hejme," respondis la homo. "restas nur la Matrono, majstra patrino. Do estas ne eble lasi fremdulon tranokti en nia domo."

"Tamen, mi petas, ĉu vi povus raporti al ŝi prove?"

La homo eniris pordon raporti, kaj post momento reaperis, respondante:

"Komence la Matrono ne volas konsenti, tamen, pro la malbona vetero kaj via vojerariĝo, vole-nevole ŝi fine jesis."

Kaj li invitis Li Jing eniri. Post momento, venis servistino kiu anoncis: "Jen alvenas la Matrono!"

Rigardante Li Jing trovis ke la Matrono aĝas ĉ. pli ol 50-jara, en blua robo kaj pura jako, ŝi aspektis elegante kiel de nobla familio.

Li Jing rapide salutis. La Matrono responde salutis kaj diris:

"Nun miaj du filoj ambaŭ ne estas hejme. Laŭkutime mi ne devas enlasi vin. Tamen, nun regas mallumo kaj misa vetero, dum vi jam perdis revenan vojon, kien do vi povus vin direkti se mia domo ne akceptus vin? Sed sciu, ĉi tie estas en montaro. Kaj miaj filoj revenos tre eble en noktomezo kun grandaj bruoj, mi esperas ke tio ne timigos vin."

Post ŝi regalis lin per bonaj pladoj. Manĝaĵoj estis bongustaj, sed plejparte el fiŝaĵoj.

Post kiam li finmanĝis, la matrono revenis en sian ĉambron. Du servistinoj alportis litaĵojn, senescepte bonodorajn kaj luksajn. Aranĝinte la litaĵojn, la du servistinoj fermis la ĉambron kaj foriris.

Li Jing pensis pri tio kiu revenos noktmeze kun grandaj bruoj? Kio estas tio?

Ju pli li pensis, des pli li sentis timon. Kaj li ne kuraĝis endormiĝi sed sidante tie aŭskulti kio okazos.

Proksimume je noktomezo, subite aŭdiĝis urĝaj frapoj al la pordo, iu respondis kaj la venanto parolis:

"Venas la Ĉiela Edikto kun ordono ke la Unua Sinjoro donu pluvon al la regiono periferia je 700 lioj ĉirkaŭ tiu ĉi monto. Finu la pluvadon je la kvina noktogarda periodo, nepre ne tro malfrue nek tro draste."

Ricevinte la Ĉielan Edikton, la respondanto eniris domon transdoni kaj raporti al la Matrono. Aŭdiĝis parolo de la Matrono: "Nun miaj du filoj ambaŭ ankoraŭ ne revenis. La ordono pri pluvado estas nenial prokrastigenda.

Se ni plenumos la taskon malakurate, ni meritos punon. Eĉ se ni tuj sendas informon, ankaŭ estas tro malfrue. Lakeoj ne rajtas fari tion. Kion fari?"

Juna servistino atentigis: "La gasto en salono ne estas ordinara homo, kial vi ne petus lian helpon?"

Tiu sugesto tre ĝojigis la Matronon kaj ŝi persone venis frapi al la pordo, petante:

"Ĉu vi vekiĝis, sinjoro? Bonvole eliru por momento da intervidiĝo, mi petas!"

Li Jing jesis kaj descendis de ŝtuparo.

La Matrono diris al li: "Ĉi tie estas ne loĝejo de homoj, sed Draka Palaco. Mia pliaĝa filo foriris al nupto en la Orienta Maro, kaj mia pli juna filo for por sendi sian fratinon. Hazarde alvenis la Ĉiela Edikto pri disdono de pluvoj al du lokoj. La nuba veturado resume superis dek milojn da lioj. Nun ni jam ne havas tempon informi miajn filojn kaj estas malfacile peti alies helpojn, sekve ni ekvolas ĝeni vin per tia tasko, ĉu vi volontus doni vian favoran helpon al ni?"

"Sed mi estas nur karnulo." respondis Li Jing. "Ne scipovante veturi per nuboj, kiel mi povus plenumi la taskon disdoni pluvon? Se vi donus al mi instruojn, mi certe obeu!"

"Se vi agus laŭ mia instrukcio, ĉion vi povos plenumi."

Kaj ŝi ordonis alkonduki blu-blankharan ĉevalon kaj havigi al Li pluvigilon, kiu estis nenio alia ol malgranda botelo, alligita antaŭ la selo.

"Rajdante sur la ĉevalo," avertis la Matrono, "anstataŭ kateni per brido, vi lasu ĝin libere iri. Kiam ĝi henis galopante, vi prenu el la botelo guton da akvo, verŝu ĝin sur la kolharon. Atentu, neniom pli da guto!"

Li Jing do ekrajdis sur la ĉevalo, kiu marŝis pli kaj pli supren. Dum Li Jing miris pri ĝia kurado stabila kaj rapida, li tute ne rimarkis ke la ĉevalo jam venis al nubaro.

Vento blovis sage. Tondroj krakis subhufe. Je la eksaltoj Li Jing komencis guti la akvon. Sekvis furiozaj fulmoj. Disiĝis la nigraj nuboj. Li Jing ekvidis la malgrandan montan vilaĝon kie li ofte loĝis.

"Ho, tiu vilaĝo donis al mi tro multe da favoroj," li ekpensis, "mi ofte bedaŭris ke mi ne havis rimedon ĝin rekompenci.

Nun, pro longtempa trosekeco la plantaĵoj sufere mortos, dum la pluvo troviĝas en mia mano, kial mi ne donu malavare?"

Opiniante ke unu guto ne sufiĉas, Li Jing donis dudek gutojn. Post nelonge, finiĝis la pluvado.

Kiam Li Jing revenis per la ĉevalo, li vidis ke la Matrono ploris en la halo, dirante: "Ho, kian misagon vi faris? Mi ja avertis vin doni nur unu guton, sed kial vi arbitre superdonis je 20 futoj da pluvo? Sciu, tiu unu guto ja egalas al unu futo en la hama mondo! Noktmeze en tiu monta vilaĝo subite aperis 20 futojn profunda inundo, imagu, ĉu ankoraŭ postrestas vivantoj? Pro tio mi jam estis punata per 80 batoj!"

Vidiĝas sangspuroj plene sur ŝia dorso, kaj ŝiaj filoj ankaŭ estis kompromititaj. Kion fari? Li Jing sentis kaj honton kaj timon, ne sciante kiel respondi.

"Vi estas karnulo," la Matrono daŭrigis, "kiu ne scias la metamorfozon de nuboj kaj pluvo, do mi ne devas plendi aŭ malami vin. Mi timas nur tion, ke la armeo de drako baldaŭ venos serĉi kaj teruros vin. Tial vi devas tuj foriru! Pro mia ĝeno al vi per la peniga tasko, mi volas iel rekompenci al vi. Sed en la montaro ni ne havas ion valoran, do mi volas donaci al vi du servistinojn. Vi povus preni aŭ ilin ambaŭ, aŭ unu el ili, nun elektu laŭ via bontrovo!"

Kaj ŝi ordonis ke la du servistinoj elvenu. Sekve de la orienta koridoro eliris unu kun afabla mieno kaj de la okcidenta koridoro eliris la alia, kun koleraj okuloj kaj indigna mieno. Li Jing pensis en si: "Mi estas ĉasanto, ne timas lukton. Dum elekto de unu, se mi prenus la afable mienan, ĉu oni rigardus min timema?"

Tial li respondis: "Mi ne kuraĝas preni ambaŭ. Se via Matrona moŝto favore donacas, mi prenu la kolere mienan."

"Ho, tio jam limiĝas via deziro!" la Matrono ridis, kaj salutis lin adiaŭi.

Ankaŭ la servistino eliris sekvante lin. Post paŝoj elirinte de la pordo, Li Jing rimarkis ke la domo jam malaperis.

Returnante sin li volas demandi al la servistino, sed tiu ankaŭ malaperis.

Vole-nevole Li Jing do revenis mem serĉinte la vojon. En tagiĝo li rigardis al la monta vilaĝo, kiu jam droniĝis en superakvo. Montriĝis nur supro de arbobranĉoj. Vidiĝis neniu homo.

Poste, Li Jing fariĝis altrangulo. Li komandis armeojn subigi ribelojn kaj faris grandajn meritojn. Sed finfine li ne funkciis kiel ĉefministro. Ĉu pro la kaŭzo ke li ne prenis la afable mienan servistinon?

Estis populara onidiro, ke "ĉefministroj plej ofte devenis oriente de la trapasejo, dum generaloj devenis okcidente de la trapasejo". Ĉu la du servistinoj, kiuj eliris respektive de la orienta kaj okcidenta koridoroj, aludas pri ĉefministro kaj generalo? Kaj ilia servisteco ankaŭ aludas la suban pozicion. Se Li Jing prenus ambaŭ servistinojn, li certe povis funkcii kaj generalo kaj ĉefministro.