Kokcinelo estas tiel delikata kaj ĉarma insekto, ke en Francujo oni nomas ĝin “Di–besto”; en Germanujo, “Mario–skarabo”; kaj en Britujo, “birdo de Nia Sinjorino”. Ĝi ja estas speco de eta skarabo. Ĝia korpo estas duonsfera, la kapo tre malgranda, kun antenoj, ses mallongaj piedoj kaj relative grandaj flugiloj. Fortika kolora karapaco kun makuletoj ŝirmas la flugilojn. La tuta korpo havas la longecon de kvar ĝis ok milimetroj. La tuta vivo de kokcinelo daŭras ses monatojn.

Kiel ĉiu skarabo, kokcinelo trapasas kompletan metamorfozon dum sia maturiĝo: ovo, larvo, pupo kaj plenkreska insekto. Ekzistas pli ol 4 000 specioj de kokcineloj, distingeblaj laŭ la koloroj de la karapaco kaj de ĝiaj makuletoj.

Kokcinelo manĝas muŝojn kaj aliajn bestetojn, kiuj damaĝas plantojn. Pro tio agrokulturistoj amas ĝin. Tamen, paradokse, la ĥemiaĵoj uzataj de plantistoj por protekti la plantojn minacas la vivon de kokcinelo. Malgraŭ tio, feliĉe, ĝi ne troviĝas inter la bestoj sub risko de estingiĝo. Kokcinelo povas elmeti po centoj da ovoj.

La bela, kolora aspekto de kokcinelo estas por ĝi defendilo: predantoj ne konsideras tiun aspekton alloga. Krome, ĝi produktas malbonodoran substancon per la artikoj de siaj piedoj, kaj tio forigas la apetiton de predantoj. Kokcinelo produktas ankaŭ toksan substancon por sin defendi.

Tra la tuta mondo, popoloj konsideras kokcinelon simbolo de bona sorto. Ĝi reprezentas amon, protekton, spiritan purecon, renovigon, feliĉon. Ĝi aŭguras ankaŭ fekundajn rikoltojn kaj bonan veteron.