de I-LO en Tarnovo
Materialoj por geliceanoj
FABLOJ KAJ AFORISMOJ
Aŭtoro: Janos Dorosmai
©2023 Geo
I-LO en Tarnovo
|
La Edukada Servo de I-LO en Tarnovo
Materialoj por geliceanoj |
FABLOJ KAJ AFORISMOJAŭtoro: Janos Dorosmai |
©2023 Geo
|
| La Enhavo |
|
La Edukada Servo |
La saĝo havas du grandajn momentojn. La unua: ekkonscii, ke ne nur la tuta mondo, sed ankaŭ ni mem estas azenoj. La dua: ĉi tiun nerefuteblan realon – same, kiel ĉiuj aliaj – kaŝi, sekreti per ĉiuj imageblaj rimedoj, tute ĝis la tombo.
La silento estas la kuna muziko de la bruoj, muĝoj de la mondo. En ĝi la sonoj tute sorbas kaj kompensas unu la alian. La silento estas la simfonio de la mondo.
Ankaŭ vi estas, kiel la ĉielarko. Por hungaro ĝi estas ruĝa-blanka-verda, por rumano ruĝa-flava-blua.
ne estas finita. En ties daŭrigo ni estas la manlaboristoj de Dio.
bona homkono.
Estas vero ne nur, ke ju pli dolĉa estas la vinbero, des pli ĝi konsumiĝas; estas vero ankaŭ, ke ju pli ĝi konsumiĝas, des pli dolĉa ĝi fariĝas…
Atentu, kiuj volas ĉiam pli mallongigi la glavon de popolo, ĉar el la tro mallonga glavo facile fariĝas ponardo!
Venton aŭ tempeston, forblovantan kune kun la nuboj ankaŭ la fulmojn, ni ankoraŭ povas esperi; sed tian, kiu ankaŭ niajn pedikojn forblovus – neniam. De tiuj ni mem devas liberigi nin, se ni volas esti puraj.
La varmo kaj la lumo estas fratoj. Ili migradas man-enmane en la sulkoj de la mondo. Troviĝas domo, kien la lumo kondukas la varmon; kaj tia, kien la varmo la lumon!
Bandaĝu la vundojn de la arboj, ĉar tra tiuj putriĝos la arbo, la arbaro. Bandaĝu la vundojn de la homoj, ĉar tra tiuj elfluados la animo.
La kasteloj, kiel ajn grandaj kaj modernaj, konstruitaj el sloganoj havas fatalan malforton.
Per pli novaj sloganoj ili estas renverseblaj.
Ni ne miru pri la misaĵoj de la revolucioj. Ankaŭ la rivero estas malklara, se ĝi ŝvelas, kaj metas sur sian surfacon ne sian plej brilan spegulon.
Ne la florpoto gravas, en kiu, sed nur la grajno, el kiu io elkreskas.
| Birdo ja, pri kiu ĉiuj same ĝojas, ĝi ĵus surteriĝis, kaj jam tute foras. |
povas meti stelojn sur nian kolumon, medalojn sur nian bruston, monon en nian poŝon, sed nian koron ĝi ne povas elŝanĝi. Tamen la sola fonto de nia feliĉo estas nia koro!
pliigas ne la nombro de niaj amikinoj, sed de niaj amatoj.
Nur la aboco de nia feliĉo estas, se iu nin amas, la vortaro de ĉiuj lingvoj de la mondo estas, se ni povas ami iun, eĉ se nur unusolan.
Dio kreis mondon el nenio. Kiom da aĵoj la homoj bezonas, por pene-ŝvite kunumi el ili ion bagatelan…
Voli oni devas scii eĉ tiam, kiam scii oni nenion plu volas.
Estas pli bone esti trankvila pro pafpulvora, ol vivi en zorgo pro papava barelo!
Ekzistas malsanoj, el kiuj nur iu plia malsano kapablas nin kuraci. Ekz. antaŭa amo…
Kiel ajn sekrete ni pensas, unu perfidulo ĉiam troviĝas.
Nia buŝo.
La domo tiel konstruiĝas, ke ni enmetas la materialon.
La animo tiel, ke ni elmetas el ĝi la materialon!
Unue kreskigu radikojn, nur poste kronon. Kaj maksimume tiel grandan, kiel radikaron. La tro vasta krono klinis jam multajn kapojn en servutecon, malriĉecon, polvon…
Kiu malobeas ian skribitan leĝon, tiun ni kondamnas.
Kvankam kiu scias, kiam li rompis ĉi tiun skribitan leĝon, ĉu la malfeliĉa eble ne obeis multe pli altan, sed ankoraŭ ne skribitan, eĉ ne malkovritan leĝon?!
Estas homoj, kiuj volus enmagazenigi por vintro la someran varmon de la suno. Mi imagas, kiom multobliĝus la jam cetere tre multnombraj alproprigistoj.
Mi nur scivolas: ĉu ili lasus iom da ĝi ankaŭ por la sekva somero; aŭ post tio la homoj jam pripesus la varmon de la suno nur laŭ kuponsistemo unu al alia; kaj por kiel granda kvanto ili konsiderus sin indaj ĉe la dozado.
Male al Dio, kiu kvankam nur somere, sed tiam sen selekto, egale kaj sufiĉe donis da ĝi al etaj, grandaj, malriĉaj kaj riĉaj. Al ĉio kaj al ĉiu!
Nur moneroj tintas senĉese; la grandaj monbiletoj maksimume nur susuras.
Kiel ni scias, la betono konsideriĝas ĉe la dua uzo nur por morta materialo; la forton kaj esencon de la bindo tiam devas liveri jam nova materialo. Proksimume tian rolon havas en la amo aŭ geedzedo tiuj, kiuj foje jam misrolis en ĝi.
Kiel la Suno maljuniĝas, tiel kreskas liaj filoj: la steloj.
La arbusto admiras la pasintecon de la arbo, kaj la arbo volus la estontecon de la arbusto!
Kvankam ne lumturoj: ankaŭ la fumturoj havas sian lumon, kaj kiel ajn maldikaj, ankaŭ ombron. Ilia lumo estas la bonstato fontanta el la laboro, ilia ombro la mizero kaŭzata de la ekspluatado.
Ju pli alte staras la suno, despli malgranda estas la ombro de la arboj dependantaj de ĝi.
Se estis sufiĉa publiko, ni skribas pri la grandeco de la spektejo; se estis malmultaj, pri ilia eminenteco. Se neniu venis, aŭ apenaŭ iuj, ni emfazas la kompetenton de la ĉeestantoj.
Prefere la poeto lamu, ol lia verko. Se nome la poeto lamas, nur unusola homo, li mem suferas. Sed se lia verko lamas, suferas pro li lia tuta legantaro…
Ekzistas nur du specoj de vino. Unu, kiu bone gustas; la alia, kiu multe kostas.
La tempon, kiun ni traparolas, ni dividu en du partojn.
En la unua ni pensu, en la dua ni agu. La rezulto estos kvaroble pli, ol se duoble pli ni parolus.
La lakto estas, kiel la popolo. Ni povas deŝiri ĝian haŭton, kiomfoje ni volas. Nur ni devas antaŭe ĝin sufiĉe boligi…
Kiam oni kudras la unuan stelon sur nian kolumon, ni firme kredas: kun la tempo nian kolumon ornamos ĉiuj steloj de la ĉielo. Kaj vere: kiam nia kolumo pleniĝas de steloj, la steloj de nia ĉielo iom post iom konsumiĝas!
 |
La Fakgrupo de Kemio-Fiziko-Informatiko en la Unua Liceo Ĝeneraledukada nomita al Kazimierz Brodziński en Tarnowo Str. Piłsudskiego 4 ©2023 mag. Jerzy Wałaszek |
La materialoj nur por edukada uzado. Ilia kopiado kaj multobligado licas
nur se oni sciigas pri la fonto kaj ne demandas monon por ili.
Bonvolu sendi demandojn al: i-lo@eduinf.waw.pl
Nia edukada servo uzas kuketojn. Se vi ne volas ricevi ilin, bloku ilin en via legilo.