Konstanta, senlaca, vigla,
Kiel la suno brila, eterna;
Hela, supera, mirinda,
Kiel radio de blua stelo;
Ami estas mia penso.

Ĉie la morto vidiĝas,
Sur la tero kaj sub la ĉielo,
Forta, terura, timinda.
En la mezo de ĉi-teruraĵoj
Ami estas mia penso.

Vivi estas ĝoje, brile,
Aŭ malĝoje, malhele, malriĉe;
Ĝu’ sin miksas kun doloro.
Ne grave! Malgraŭ ĉio, antaŭen!
Ami estas mia penso.

Pasas la jaroj. Printempo
Ridema de longe forlasis min;
Venas vintro glaciiga,
Sed ne soligas min la espero.
Ami estas mia penso.

En la tombo, sub la plato,
La vermo; diros entuziasme,
Kun admiro tre sincera
Ni ne tuŝu lin, amikoj miaj!
Ami estis lia penso!