"Ekkonu, ho Princo, ke inter la jaroj, kiam la oceanoj dronigis Atlantidon kaj brilantajn urbojn, kaj la jaroj de estiĝo de la Arjaj Filoj, okazis erao neimagebla, kiam grandegaj reĝlandoj kuŝis disĵetite en la tuta mondo kiel bluaj manteloj sub steloj — Nemedio, Ofiro, Britunio, Hiperboreo, Zamoro kun ĝiaj nigraharaj virinoj kaj turoj de mistero fantomita de araneoj, Zingaro kun ĝia kavalerio, Kotho limtuŝanta paŝtajn landojn de Ŝemo, Stigio kun tomboj gardataj de ombroj, Hirkanio, kies rajdantoj vestiĝis per ŝtalo, silko kaj oro. Sed la plej fiera reĝlando de la mondo estis Akvilonio, sendepende rulanta en la dormanta Okcidento. Tie ĉi alvenis Konan la Cimeriano, nigrahara, sombrokula, glavon tenanta en sia mano, ŝtelisto, rabisto, venkinto, homo kun giganta melankolio kaj same giganta gajeco, alvenis li por treti la juvelajn tronojn de la Tero sub sia sandaligita piedo." 

— La Nemediaj Kronikoj