Mi matene devas pene
rosi kampan valon,
hejti sunon, kaj la lunon
fermi en la stalon.

Noktfantomojn kaj demonojn
en la sakon loki,
la stelflokojn kiel kokojn
al nestejo voki.

Ĉies buŝo: birdo, muŝo,
pulp, elefanto,
frue jam ĝi volas manĝi
el di-provianto.

La ekstaro de 1' homaro,
ah, ĝi kaŭzas servojn!
La lamento de l' homgento
ŝiras miajn nervojn!

Nur se pikoj de formikoj
vian aŭdon ĝenus,
la matenan audiencon
eble vi komprenus.

Preĝoj svarmas kaj alarmas,
ĝis mi preskaŭ surdas:
tiu kantas, flustras, larmas,
tiu psalmojn gurdas.

Ĉu kalkuli la postulojn?
Estus vane peni!
Kapo krevus, se mi devus
ĝin nur memorteni:

Doni sanon kaj infanon,
panon por satmanĝi;
ke fabrikoj ĉesu ŝpini,
devus di' aranĝi!

‘Gardu grenon kaj ĝardenon!'
oni al mi taskas;
nova krio: ‘Helpu dio!
La bovino naskas!'

La vetero estu varma
kaj samtempe frosta,
la sekalo estu kara
kaj malmultekosta.

Pluvu! Iu semis linon,
di' ĝin rosu bene!
Pluvi? Oj ne! Sed porfojne
brilu sun' serene!

Ve, ke estis virinaĉoj
estigitaj per mi!
La ĉagrenan bandon ĝenan
devos mi ekstermi!

Tondro ilin...! Jam eĉ dio
devas ja blasfemi!
Se ne laktas la kaprino,
ili plendas de mi.

Ĉiu vivus ne per zorgoj,
sed per preĝovorto,
kvazaŭ oni havus dion
sole por komforto.

Akvon, sekon, kampan sterkon
dio disdonacu!
Se porkulo sanon perdis,
mi lin rekuracu!

Ŝi min tedas, de mi pledas,
ke ŝin oni svatu;
edzo preĝas, ke jam tondro
1a edzinon batu!

Kiu volas loton gajni,
subaĉetas dion;
kiu pagis asekuron,
volas incendion!

Ho, se mi ne tro indulgus
vin, la hombandaĉon,
mi vin premus kiel prunojn,
farus el vi kaĉon!”

Li enspiris naztabakon,
ternis bombobrue...
Tondro frapis, fulmo fajris,
pluvo ŝprucis flue.

Kredu, frato! Ne amuzas
tiu di-ekzerco!
Briksen mem — kompare tion —
estas preskaŭ ŝerco.

Karel Havliček Borovský
el la ĉeĥa: Tomáš Pumpr
(el “La Bapto de Caro Vladimir”)