Iam aŭgusto signifis
ĝojon kaj ludon
en senzorga
natura festen'.

Iam ĝi ne estis
korpremo, timtremo
pro neimagebla,
reala maten'.

Iam oni estis
mastro sur vasto
de l'propra
gepatra teren'.

Iam ekzistis
fido pri rido
sur amika,
frata mien'.

Se ĉie fluas riveroj kaj ĉie la pontoj
same staras super la bluaj ondoj.

Faladas flaviĝinta folio...
La vigla lerta lacerto
senmovas.en varma sunstrio...
Sonorilkoncerto...

Kvazaŭ demandus la preĝejaj turoj,
kial inter homoj tiom da muroj.

Spegule se vi bluas, hela,
aŭ en spiro se anhela
vi per forto via muela ruliĝas
dum la hor' kverela;
kiam vi aliras min
sen sci' orela,
per via fluo ŝtela,
vi estas,
maro
ĉiam bela!

Ho,
kial esti tiom bela?

Dum en ardo vi,
duela,
estas kontraŭ ĉio ĉiela
kaj per forta frap' martela
batas fulmo vin kruela,
maro,
en pasi' ribela, maro,
vi koleroŝvela
eĉ tiam,
jes,
eĉ tiam ja
vi estas bela!

Ne estu, maro, tiom bela!