Zestaw instrukcji mikroprocesora Z80

CALL nn

CALL SUBROUTINE = Wywołaj podprogram

Pierwszy z bajtów argumentu nn w kodzie operacyjnym instrukcji jest mniej znaczącym bajtem dwubajtowego adresu nn.

Ponieważ jest to instrukcja trzybajtowa, licznik rozkazów PC zostaje zwiększony o 3 przed umieszczeniem go na stosie i wskazuje następną instrukcję za instrukcją CALL.

to gdy rozpocznie się sekwencja pobrania instrukcji, trzybajtowa instrukcja 0CD3521H (CALL 2135H) zostanie pobrana do mikroprocesora w celu wykonania. W czasie tego wykonania do komórki o adresie 3001H trafi 1AH, a do komórki o adresie 3000H trafi 4AH, zawartość rejestru wskaźnika stosu SP zmieni się na 3000H, a rejestr licznika rozkazów zostanie załadowany nową zawartością 2135H, która wskazuje na kod operacyjny pierwszej instrukcji podprogramu, który teraz będzie wykonywany.

CALL cc,nn

CALL SUBROUTINE = Wywołaj podprogram warunkowo

Pierwszy z bajtów argumentu nn w kodzie operacyjnym instrukcji jest mniej znaczącym bajtem dwubajtowego adresu nn.

Ponieważ jest to instrukcja trzybajtowa, licznik rozkazów PC zostaje zwiększony o 3 przed umieszczeniem go na stosie i wskazuje następną instrukcję za instrukcją CALL.

to gdy rozpocznie się sekwencja pobrania instrukcji, trzybajtowa instrukcja 0D43521H (CALL NC,2135H) zostanie pobrana do mikroprocesora w celu wykonania. W czasie tego wykonania do komórki o adresie 3001H trafi 1AH, a do komórki o adresie 3000H trafi 4AH, zawartość rejestru wskaźnika stosu SP zmieni się na 3000H, a rejestr licznika rozkazów zostanie załadowany nową zawartością 2135H, która wskazuje na kod operacyjny pierwszej instrukcji podprogramu, który teraz będzie wykonywany.

RET

RETURN FROM SUBROUTINE = Wróć z podprogramu

RET cc

RETURN FROM SUBROUTINE = Wróć z podprogramu warunkowo

Jeśli warunek cc jest fałszywy, to rejestr licznika rozkazów PC jest zwiększany jak zwykle i program wykonuje się od instrukcji za rozkazem RET.

RETI

RETURN FROM INTERRUPT = Wróć z przerwania maskowanego

• Przywrócić zawartość Licznika Rozkazów PC (ang. Program Counter) (analogicznie do instrukcji RET).
• Poinformować urządzenie we/wy, że procedura obsługi przerwania została zakończona. Instrukcja RETI ułatwia również zagnieżdżanie przerwań, co pozwala urządzeniom o wyższym priorytecie chwilowo zawiesić procedury obsługi urządzeń o priorytetach niższych. Jednakże instrukcja ta nie włącza obsługi przerwań, która została wyłączona po wejściu do procedury obsługi przerwania. Przed wykonaniem instrukcji RETI należy umieścić instrukcję EI (Enable Interrupts - włącz przerwania), aby mikroprocesor mógł reagować na przerwania po powrocie z bieżącej procedury ich obsługi.

B generuje przerwanie, które zostaje zaakceptowane. Wyjście zezwolenia na przerwanie IEO (Interrupt Enable Output) urządzenia B przyjmuje stan niski, blokując przerwania od wszystkich urządzeń o niższym priorytecie w czasie obsługi przerwania z urządzenia B. Następnie urządzenie A generuje przerwanie, zawieszając obsługę urządzenia B. Wyjście IEO z A przyjmuje stan niski, co oznacza, że jest obsługiwane urządzenie o wyższym priorytecie. Procedura obsługi urządzenia A kończy się i instrukcja RETI resetuje wyjście IEO urządzenia A, co pozwala kontynuować obsługiwanie urządzenia B. Po zakończeniu obsługi B wykonana zostanie druga instrukcja RETI i wyjście IEO z B zostanie zresetowane (przyjmie stan wysoki), co umożliwi dostęp do procedur obsługi urządzeniom o niższych priorytetach.

RETN

RETURN FROM NON MASKABLE INTERRUPT = Wróć z przerwania niemaskowanego

RST p

RESTART = Wywołaj szybko podprogram

Instrukcja RST umożliwia skok pod jeden z ośmiu adresów wymienionych w poniższej tabeli. Argument p jest tłumaczony w kodzie operacyjnym instrukcji na odpowiadające mu pole t. Zaletą instrukcji RST jest 1 bajtowy kod.