Podsumowanie

Slicing, używanie TO. Zauważ, że ta notacja nie należy do standardowego BASIC'a.

---

Mając dany łańcuch, jego podłańcuch składa się z pewnego ciągu kolejnych znaków zawartych w nim. Stąd "tekst" jest podłańcuchem "wielki tekst", lecz "w tekst" i "wielki reg" nie są.

Istnieje notacja zwana slicing  (segmentowanie) do opisu podłańcuchów i można ją zastosować do dowolnych wyrażeń łańcuchowych. Ogólna postać wygląda następująco:

zatem przykładowo:

Jeśli pominiesz start, to zostanie w to miejsce przyjęta wartość 1; jeśli pominiesz koniec, to komputer zastosuje wartość równą długości łańcucha. Stąd:

(Ostatni przykład możesz również wpisać jako "abcdef"(), jednak jaką ma to wartość?)

Nieco inna postać opuszcza TO i pozostawia jedynie samą liczbę.

Chociaż zwykle zarówno start jak i koniec muszą odwoływać się do istniejących fragmentów łańcucha, to reguła ta jest unieważniana przez inną: jeśli start jest większy od koniec, to wynikiem będzie pusty łańcuch. Zatem

"abcdef"(5 TO 7)

daje błąd 3 subscript wrong (3 zły indeks), ponieważ łańcuch zawiera jedynie 6 znaków a 7 to już zbyt wiele, lecz

"abcdef"(8 TO 7)=""

i

"abcdef"(1 TO 0)=""

Początek i koniec nie powinny być ujemne, inaczej otrzymasz błąd B integer out of range (B liczba całkowita poza zakresem).

Poniższy program w prosty sposób ilustruje niektóre z tych reguł.

Gdy uruchomisz ten program, wpisz NEW i wprowadź kolejny:

Przy zmiennych łańcuchowych możemy nie tylko wydobywać z nich podłańcuchy, lecz również przypisywać tym łańcuchom nowe zawartości.

Na przykład, wpisz:

a następnie:

i

PRINT a$

Zwróć uwagę, że ponieważ podłańcuch a$(5 TO 8) ma długość tylko 4 znaków, to jedynie pierwsze 4 litery x zostały użyte w przypisaniu. Jest to cecha charakterystyczna przypisywania do łańcuchów: podłańcuch musi posiadać taką samą długość po zakończeniu operacji, jaką miał na jej początku. Aby upewnić się, że tak właśnie się stanie, przypisywany łańcuch jest przycinany z prawej strony, jeśli jest zbyt długi, lub wypełniany spacjami, jeśli jest zbyt krótki — nazywa się to przypisaniem Prokrusta (ang. Procrustean assignment). Nazwa ta pochodzi od nazwiska syna Posejdona, Prokrusta, który przebrany w skórę wilka czyhał na podróżnych na drodze Megary do Aten. Każdego złapanego nieszczęśnika kładł na swoim łożu i mierzył — jeśli był za długi, to go przycinał, jeśli był za krótki, to go naciągał. Kres temu procederowi położył grecki heros Tezeusz.

Jeśli teraz spróbujesz:

LET a$()="Co tam"

i

PRINT a$;"."

to zobaczysz, że ta sama rzecz wystąpiła ponownie (tym razem ze wstawieniem spacji), ponieważ a$() liczy się jako podłańcuch.

 

LET a$="Co tam"

wykona zadanie poprawnie.

Skomplikowane wyrażenia łańcuchowe będą potrzebowały nawiasów wokół siebie, zanim zostaną poddane slicingowi. Na przykład:

Ćwiczenie

1. Postaraj się napisać program wypisujący dzień tygodnia z użyciem slicingu. Podpowiedź, niech łańcuch ma zawartość NiePonWtoSroCzwPiaSob.