La PLEZURO de la unua viro estas MANĜI. Li ŜATAS manĝi. La PLEZURO de la dua viro estas LUDI KARTOJN. Li ŜATAS ludi kartojn. La PLEZURO de la tria viro estas MUZIKO. Li ŜATAS muzikon. La PLEZURO de la kvara viro estas MONO. Li ŜATAS monon.

En la glaso sin trovas KVANTO da akvo. Se ni mezurus tiun KVANTON, ni trovus, ke la glaso enhavas ĝuste kvindek KUBAJN CENTRIMETROJN.

En la sukerujo sin trovas KVANTO da sukero. Se ni mezurus tiun KVANTON, ni trovus, ke tie estas ĝuste kvindek gramoj.

En la sako sin trovas KVANTO da pomoj. Se ni nombrus la KVANTON, ni trovus, ke la sako enhavas ĝuste kvindek pomojn.

La libro, kiun Karlo legas kun tia intereso, ne estas ia historio. Tio estas la plej nova METODO por lerni la Esperantan lingvon sen instruisto.

Petro estas SKULPTISTO kaj Mario estas lia MODELO. En la bildo ni vidas, ke Petro estas SKULPTANTA la FIGURON de sia MODELO, Mario.

Se Petro PAGIS por sia horloĝeto du dolarojn, kaj li VENDIS ĝin al Johano por tri dolaroj, li havas PROFITON de unu dolaro.

Promenante la straton, Petro kaj Johano HALTAS ĉe la fenestro de VENDEJO (magazeno), kie oni VENDAS ĈIUSPECAJN horloĝojn kaj horloĝetojn.

"Mi AĈETUS horloĝeton se mi havus SUFIĈE da mono", diras Petro.

"Por kio vi BEZONAS horloĝeton?" Johano demandas.

"Por kio? – Horloĝeto estas NECESAĴO, kiun ĉiu persono BEZONAS en la nuna tempo", Petro respondas.

"Se vi tiel OPINIAS, mi VENDOS al vi mian horloĝeton. Ĉu vi ĝin volas AĈETI?"

"Jes. Se ĝi estas en PERFEKTA ordo, el bona KVALITO, kaj ne KOSTOS TRO multe."

"Jen, EKZAMENU ĝin", diras Johano, eltirante horloĝeton el sia poŝo, kaj montrante ĝin al Petro. "La VALORO de ĉi tiu horloĝeto" li daŭrigas "estas ne malpli ol dek dolaroj. Mi PAGIS por ĝi kvin dolaroj, sed ĉar vi estas mia amiko, mi ĝin VENDOS al vi tute MALKARE - nur tri dolarojn."

"Bone, via PREZO tute PLAĈAS al mi", diras Petro, "sed ĉar vi ŝuldas al mi du dolarojn, mi donos al vi unu dolaron, kaj ni estos KVITAJ".

TAJLORO: – Ĉi tiu surtuto ĴUS estis finita. Ĉu ĝi PLAĈAS al vi?

SINJORO: – Jes, la surtuto treege PLAĈAS al mi. Ne estas MIRINDE; vi ja estas la plej bona tajloro en la urbo.

La unua BUTONO estas SIMPLA (ordinara), sed la dua BUTONO jam ne estas SIMPLA, ĉar ĝi estas ORNAMITA per figuroj.

Dum meznokta KVIETO, la popolo de la malgranda urbeto X estis SURPRIZITA de TERURA TERTREMO. La Vulkano komencis fumi kaj SPUTI fajron kaj ŝtonojn. Ĉiuj elkuris el siaj dometoj, kaj pro teruro rapidis forkuri de la falintaj ŝtonoj, sed VANE, ĉar post kelkaj minutoj la tuta urbeto jam estis ENGLUTITA de flamoj. Eĉ ne unu persono savis sian vivon, kaj la tuta popolo PEREIS.

Jen estas STRANGA besteto. Ĝi apartenas al tute eksterordinara SPECO da bestoj, ĉar unue, ĝi havas nur unu okulon en la mezo de la frunto, kaj due, ĝi nek manĝas nek trinkas, sed vivas SOLE per aero.

La pastro BENAS la preĝantojn. La maljunulo BENAS sian filon antaŭ sia morto.

"KVANKAM ĉi tiu DIAMANTO KOSTAS al mi nur kvincent dolarojn ĝia valoro estas pli granda ol la SUPRE donita SUMO. Unue, ĉar ĝi POSEDAS la KVALITOJN de la plej perfektaj kaj MULTEKOSTAJ ŝtonoj, kaj due, ĉar ĝi vere KOSTAS al ĝia antaŭa POSEDANTO sepcent dolarojn."

"Kiel do, vi SUKCESIS AĈETI la ŝtonon JE tia MALALTA PREZO?" (tiel malkare).

"Kiel?  Jen kiel. – La persono, de kiu mi AĈETIS la DIAMANTON, estis devigita ĝin VENDI pro NECESECO. Li BEZONIS monon por PAGI siajn ŜULDOJN, kaj ĉar li ne povis PRUNTE PRENI la NECESAN SUMON, li VENDIS kelkajn el siaj MULTEKOSTAJ ŝtonoj, kaj per la mono tiel AKIRITA li PAGIS ĉiujn siajn ŜULDOJN."

INSTIGITE de la LERTA parolanto, ĉiuj KVAZAŬ frenezaj komencis ĵeti ŝtonojn en la fenestrojn de la maljuna sinjoro X, sed kiam la nobla vizaĝo de la maljunulo aperis en unu el la rompitaj fenestroj, ĉiuj estis tiel IMPRESITAJ, ke ili foriris KVIETE.

Dum tiu tempo mi VIZITIS Egiptujon. Egiptujo estis por mi tute STRANGA loko. La lingvon de la popolo mi ne komprenis. Nu, PREZENTU al vi mian ĈAGRENON, kiam mi subite RIMARKIS (ekvidis), ke mia monujo kun mia tuta posedaĵo estis ŝtelita for de mi.

Hodiaŭ estas la naskotago de Karlo, kaj lia patrino INVITIS kelkajn el liaj amikoj al la FESTO.