W typowej aplikacji GUI system operacyjny będzie odpowiedzialny za
przekazywanie ci wprowadzanego teksu, ty zaś możesz wybrać sposób
i miejsce jego prezentacji w swoim interfejsie użytkownika.

Powiedzmy, że za pomocą pewnej metody odczytu wpisałem "abc" i otrzymałem
znak Unicode "X". Aplikacja SDL najpierw otrzyma trzy zdarzenia typu
SDL_TEXTEDITING z tekstami 'a', 'ab' i 'abc', a na końcu otrzyma zdarzenie
SDL_TEXTINPUT ze znakiem Unicode 'X'.
Podczas tego procesu komponowania tekstu użytkownik może naciskać dowolne
klawisze, np. funkcyjne, Backspace, a zarówno aplikacja SDL jak i systemowa
metoda wprowadzania tekstu otrzymają te klawisze i zdecydują, czy je
obsłużyć, czy nie obsłużyć. Na przykład, gdy użytkownik naciśnie Backspace,
to większość metod wprowadzania usunie ostatni znak we wprowadzanym tekście,
a aplikacja SDL otrzyma nowe zdarzenie SDL_TEXTEDITING (powiedzmy, że
użytkownik wpisał a, b, Backspace, c, to aplikacja otrzyma 4 zdarzenia
zawierające teksty 'a', 'ab', 'a', 'ac').

[[SDL_SetTextInputRect]]() daje systemowi operacyjnemu wskazówkę, gdzie
należy pokazać listę wprowadzanych znaków, ponieważ system operacyjny nie
wie, gdzie chcesz wyświetlać tekst otrzymywany poprzez zdarzenie
SDL_TEXTEDITING.