Ta kategoria zawiera funkcje do zarządzania asercjami.

Dosyć szczegółową dyskusję na temat cech SDL_assert w porównaniu do standardowego makra assert() oraz nieco technicznych wyjaśnień, jak to zostało zaimplementowane, można znaleźć w tym poście Google+ od Ryana.

SDL_ASSERT_LEVEL określa które asercje, jeśli są jakiekolwiek, będą przetwarzane podczas kompilacji w oparciu o to, która funkcja była użyta do utworzenia asercji (spis funkcji masz poniżej).

SDL_ASSERT_LEVEL może być zdefiniowane w twoim projekcie. Jeśli nie zostanie inaczej ustawione, SDL_ASSERT_LEVEL będzie odwoływało się do poziomu 2 dla kompilacji uruchomieniowych lub do poziomu 1 dla kompilacji ostatecznych.

Następująca tabela opisuje ustawienie każdego poziomu SDL_ASSERT_LEVEL i wywierany wpływ na trzy funkcje SDL_assert:

SDL_ASSERT_LEVEL	Opis	Funkcja	Stan Funkcji
0	wszystkie asercje zablokowane	SDL_assert SDL_assert_release SDL_assert_paranoid	wyłączona wyłączona wyłączona
1	dla kompilacji release (standard)	SDL_assert SDL_assert_release SDL_assert_paranoid	wyłączona włączona wyłączona
2	dla kompilacji debug (standard)	SDL_assert SDL_assert_release SDL_assert_paranoid	włączona włączona wyłączona
3	stringent do szczegółowego sprawdzania	SDL_assert SDL_assert_release SDL_assert_paranoid	włączona włączona włączona

SDL_GetAssertionHandler
SDL_GetAssertionReport
SDL_GetDefaultAssertionHandler
SDL_ResetAssertionReport
SDL_SetAssertionHandler
SDL_TriggerBreakpoint
SDL_assert
SDL_assert_paranoid
SDL_assert_release