Około 1936 n.e.
Klawiatura Dvoraka

Jeśli ktokolwiek spędził więcej niż kilka sekund pracując z klawiaturą QWERTY, to szybko nabierze przekonania, iż można było lepiej na niej rozmieścić poszczególne klawisze. Wielu dzielnych ludzi próbowało dokonać tego zadania, lecz jedynie niewielu z nich udało się zbliżyć do efektywności klawiatury opracowanej przez Augusta Dvoraka w latach 1930-tych.

Gdy Dvorak zwrócił uwagę na maszynę do pisania, spędził wiele ciężkich miesięcy na analizowaniu modelu użytkowego klawiatury QWERTY. Wynikiem jego badań było stwierdzenie faktu, iż chociaż większość użytkowników jest prawo ręczna, to istniejący układ klawiszy zmuszał słabszą lewą rękę (i słabsze palce na obu dłoniach) do wykonywania większości pracy. Również dzięki głównemu celowi Sholesa, który polegał na rozdzieleniu liter często pisanych razem, palce piszącego na maszynie musiały wykonywać niewygodne ruchy i tylko 32% czasu spędzały nad swoim podstawowym wierszem klawiszy.

Dvorak przyjął odwrotne założenia od Sholesa i próbował znaleźć optymalne rozmieszczenie klawiszy na podstawie częstotliwości występowania liter oraz ludzkiej anatomii. Starał się on zagwarantować, iż litery występujące zwykle razem będą umieszczone fizycznie blisko siebie, a prawa ręka, będąca zwykle silniejsza i sprawniejsza, przejmie większość pracy związanej z pisaniem, podczas gdy ręka lewa przejmie kontrolę nad samogłoskami i mniej używanymi znakami. Wynikiem tych prac była klawiatura Dvoraka, którą opatentowano w roku 1936.

Klawiatura Dvoraka (około 1936)

Oczywiście klawiatura Dvoraka posiadała klawisze shift, lecz na powyższym rysunku zrezygnowaliśmy z nich dla przejrzystości. Wyniki wynalazku Dvoraka były niesamowicie efektywne. Używając jego układu klawiszy palce piszącego na maszynie pozostawały przez 70% czasu nad wierszem podstawowym, a przez 80% tego czasu nad przydzielonymi im klawiszami podstawowymi. W ten sposób w porównaniu ze 120 słowami (chodzi o język angielski) możliwymi do utworzenia z klawiszy rzędu podstawowego na klawiaturze QWERTY, rząd podstawowy klawiatury Dvoraka umożliwia utworzenie ponad 3000 słów (lub 10000 słów, gdy rozmawiasz z kimś, kto ci taką klawiaturę stara się sprzedać). Schemat Dvoraka zmniejsza również trzykrotnie potrzebę wykonywania ruchów dłońmi oraz poprawia precyzję i szybkość pisania odpowiednio o około 50% i 20%.

Niestety, Dvorak w latach 1930-tych nigdy nie miał najmniejszej szansy spróbować sprzedawać maszyny do pisania  oparte o jego nowy układ klawiatury. Oprócz oczywistego faktu, iż istniejące maszynistki nie chciały się ponownie uczyć swojego fachu, Ameryka znajdowała się w samym środku lat kryzysu, co oznaczało, iż nikt nie chciał wyrzucać pieniędzy na nowy typ maszyny do pisania.

Klawiatura Dvoraka mogła w ogóle zniknąć na zawsze, gdyby nie jej entuzjaści ze stanu Oregon w USA, którzy w roku 1978 założyli klub i aktywnie reklamowali od tego czasu rozwiązanie Dvoraka. (Zobacz również na Klawiatura Sholesa - QWERTY.)