Zakończenie

Przedstawione wyżej, w sposób numeryczny, sytuacje fizyczne towarzyszące zjawiskom dwójłomności kryształów nie wyczerpują zagadnienia; mają charakter wstępny, propedeutyczny. Pozwala to na symulowanie i modelowanie tylko niektórych zjawisk w kryształach optycznie aktywnych. W ujęciu podręcznikowym na ogół wychodzimy od ścisłych pojęć i definicji, takich jak: osie optyczne (główna oś optyczna) i krystalograficzne, przecięcie i płaszczyzna główna; omawia się istotne dla zjawiska sposoby wycinania płytek i ich orientacji optycznej, rodzaje aktywności optycznej itp. Wydaje się, że zaproponowane ujęcie tematu związane w pewien sposób z grafiką komputerową może być interesujące zwłaszcza dla młodszego pokolenia. Piszący te słowa, oczywiście doskonale zdaję sobie sprawę z wagi eksperymentu w nauczaniu fizyki, ale musimy jednocześnie pamiętać, że w realiach dzisiejszej szkoły łatwiej o komputer, niż płytki krystaliczne i wysokiej klasy polaroidy.

Historycznie rzecz ujmując badania polaryzacji miały na celu wyjaśnienie natury światła. Dzisiaj odwracamy niejako ten porządek; dysponując źródłami o ściśle określonej długości fali, możemy uzyskać informacje o badanym przedmiocie. Polaryzacja światła będąc własnością anizotropową, pozwala na badanie wszystkich rodzajów anizotropii materii. Zjawisko polaryzacji chromatycznej, a dokładniej kształt figur interferencyjnych w praktyce służą m. in. do:

• określania osiowości i orientacji kryształów,

• pomiaru kątów osi optycznych,

• określania znaku optycznego kryształów,

• wykrywania skręcenia płaszczyzny polaryzacji (aktywność optyczna),

• wykrywania naprężeń (elastooptyka, fotoplastyczność), itp.

Metody te są nie do zastąpienie w badaniach krystalograficznych, w mineralogii i petrografii, w dziedzinie budowy maszyn [6].