Prezentowane materiały są przeznaczone dla uczniów szkół ponadgimnazjalnych. Autor artykułu: mgr Jerzy Wałaszek,  wersja1.0

©2010 mgr Jerzy Wałaszek I LO w Tarnowie

Opis biblioteki newgfx
 

Grafika SLD - biblioteka newgfx

Grafika komputerowa ma olbrzymie zastosowanie w informatycznie - praktycznie całe współczesne oprogramowanie użytkowe pracuje w trybie graficznym. Naukę programowania grafiki rozpoczniemy od biblioteki SDL (ang. Simple Directmedia Library), która jest darmowo dostępna w Internecie. Biblioteka ta udostępnia środowisko graficzne dla programów. Jednakże nie posiada zdefiniowanych funkcji do tworzenia grafiki na poziomie pikseli. Dlatego bibliotekę SDL uzupełnimy opracowaną w naszej szkole biblioteką newgfx.

Instalacja bibliotek SDL i newgfx dla Code::Blocks

Dla celów zajęć na kole informatycznym przygotowałem następującą procedurę instalacji:

Ściągnij na swój dysk archiwum SDL z naszego serwera i rozpakuj je. Wewnątrz znajdziesz katalog SDL. Otwórz go. Zawartość będzie następująca:

Katalogi include i lib skopiuj do katalogu MinGW wewnątrz instalacji CodeBlocks.

Plik biblioteki dynamicznej SDL.dll skopiuj do katalogu Windows/System32. Jeśli katalog ten jest dla ciebie niedostępny, to plik SDL.dll musi być w tym samym katalogu co program exe korzystający z biblioteki SDL. W przypadku Code::Blocks jest to katalog bin/Debug lub bin/Release wewnątrz katalogu projektowego.

Uruchom Code::Blocks, wybierz Create a new project, w okienku dialogowym zaznacz kategorię jako Win32 GUI Project i dalej postępuj standardowo. Na koniec w edytorze powinieneś mieć szablon programu okienkowego Windows - nie przejmuj się tym, gdyż zaraz zastąpimy go czymś innym.

Do katalogu projektowego skopiuj z archiwum SDL 2 pliki newgfx (jeden jest programem w C++ z kodem biblioteki, drugi jest plikiem nagłówkowym).

Wybierz z menu opcję Project/Build options. W oknie dialogowym kliknij w zakładkę Linker settings i przekopiuj do prawego pola Other linker options poniższy tekst:

-lmingw32
-mwindows
-lSDLmain
-lSDL

Wybierz z menu opcję Project/Add files i za jego pomocą dodaj pliki newgfx.h oraz newgfx.cpp.

Usuń z edytora tekst programu Windows i wklej poniższy kod, który stanie się szablonem programu SDL:

// Plik szablonowy SDL
// (C)2011 Koło Informatyczne
// I LO w Tarnowie
//-------------------------------

#include "newgfx.h"

int main(int argc, char *argv[])
{

  if(!SDL_Init(SDL_INIT_VIDEO))
  {
    atexit(SDL_Quit);

    SDL_Surface * screen = SDL_SetVideoMode(320, 240, 32, SDL_HWSURFACE);


    if(SDL_MUSTLOCK(screen)) SDL_LockSurface(screen);

    // tutaj wstawiamy program graficzny

    for(Sint32 y = 0; y < screen->h; y++)
      for(Sint32 x = 0; x < screen->w; x++)
        if((x % 10) && (y % 10)) gfxPlot(screen,x,y,0xff0000);
        else                     gfxPlot(screen,x,y,0x00ffff);

    if(SDL_MUSTLOCK(screen)) SDL_UnlockSurface(screen);

    SDL_UpdateRect(screen, 0, 0, 0, 0);

    // oczekujemy klawisza ESC

    int waiting = 0;

    do
    {
      SDL_Event event;

      while (SDL_PollEvent(&event))
        if ((event.type == SDL_QUIT) ||
           ((event.type == SDL_KEYDOWN) &&
            (event.key.keysym.sym == SDLK_ESCAPE))) waiting = 1;
    } while(!waiting);
  }
  return 0;
}

Skompiluj i uruchom program. Jeśli nie popełniłeś żadnego błędu, to dostaniesz poniższe okienko z motywem kraty:

Na koniec z menu wybierz opcję File/Save project as template i w okienku dialogowym podaj nazwę dla szablonu SDL. Od tej pory dostęp do projektu SDL będziesz miał poprzez opcję Create a new project/User templates.

Analiza programu

Program szablonowy został tak zaprojektowany, aby umożliwiał tworzenie prostej, statycznej grafiki w SDL. Poniżej krótko opisujemy jego podstawowe bloki funkcjonalne.

#include "newgfx.h"

int main(int argc, char *argv[])

if(!SDL_Init(SDL_INIT_VIDEO))

atexit(SDL_Quit);  

SDL_Surface * screen = SDL_SetVideoMode(320,240,32,SDL_HWSURFACE);

typedef struct
{
  Uint32 flags;
  SDL_PixelFormat * format;
  int w, h;
  Uint16 pitch;
  void * pixels;
  SDL_Rect clip_rect;
  int refcount;
} SDL_Surface;

if(SDL_MUSTLOCK(screen)) SDL_LockSurface(screen);

...

if(SDL_MUSTLOCK(screen)) SDL_UnlockSurface(screen);

SDL_UpdateRect(screen, 0, 0, 0, 0);

    // oczekujemy klawisza ESC

    int waiting = 0;

    do
    {
      SDL_Event event;

      while (SDL_PollEvent(&event))
        if ((event.type == SDL_QUIT) ||
           ((event.type == SDL_KEYDOWN) &&
            (event.key.keysym.sym == SDLK_ESCAPE))) waiting = 1;
    } while(!waiting);
  }
  return 0;
}

Rysowanie punktów

Rysowanie rozpoczniemy od stawiania punktów graficznych, czyli pikseli. Wszystkie podane tutaj programy wstawiamy do naszego szablonu pod komentarzem. Biblioteka newgfx posiada funkcję zaprojektowaną dokładnie w tym celu (nazwy wszystkich funkcji rozpoczynają się od gfx):

gfxPlot(s,x,y,c);

s - wskaźnik do struktury SDL_Surface, która określa parametry powierzchni graficznej
x - współrzędna x w oknie graficznym
y - współrzędna y w oknie graficznym (uwaga, oś OY jest skierowana w dół - punkt 0,0 leży w lewym górnym narożniku okna)
c - kolor punktu

Pierwsze trzy parametry są w miarę proste do zrozumienia. Opisu wymaga ostatni parametr c - kolor. Każdy piksel jest reprezentowany na powierzchni graficznej przez 32 bity, czyli 4 bajty. Najstarszy bajt określa przeźroczystość powierzchni - nie używamy go. Trzy kolejne bajty określają tzw. składowe koloru:

R - czerwoną
G - zieloną
B - niebieską

Jeśli masz pod ręką lupę, to oglądnij przez nią powierzchnię ekranu monitora. Zobaczysz, że obraz zbudowany jest z siatki punktów czerwonych, zielonych i niebieskich.

Kolory pośrednie otrzymujemy regulując natężenie świecenia kolorów podstawowych:

W kodzie piksela każdy z kolorów podstawowych zajmuje pole o szerokości 8 bitów. Z tego powodu kolory podstawowe mogą przyjmować intensywności od 0 do 255. Wartość 0 oznacza brak świecenia, 255 - świecenie z maksymalną intensywnością. Do określania kolorów najlepiej nadaje się system szesnastkowy - każda składowa jest wtedy zapisywana przy pomocy dwóch cyfr szesnastkowych. Poniżej są typowe wartości:

00 - brak
40 - 1/4 intensywności
80 - 1/2 intensywności
C0 - 3/4 intensywności
FF - pełna intensywność

W szablonie programu usuń kod spod komentarza pomiędzy instrukcjami if(SDL_MUSTLOCK... i wpisz poniższy tekst, po czym skompiluj i uruchom program:

  gfxPlot(screen,10,10,0xff0000); // piksel czerwony
  gfxPlot(screen,20,20,0x00ff00); // piksel zielony
  gfxPlot(screen,30,30,0x0000ff); // piksel niebieski

Efektem działania powyższego programu są trzy punkty w kolorach czerwonym, zielonym i niebieskim:

Kolory pośrednie otrzymamy mieszając barwy podstawowe. Do poprzedniego kodu dopisz:

  gfxPlot(screen,40,40,0xffff00); // piksel żółty
  gfxPlot(screen,50,50,0xff00ff); // piksel buraczkowy
  gfxPlot(screen,60,60,0xffffff); // piksel biały

Aktualną szerokość powierzchni graficznej odczytujemy ze struktury SDL_Surface. Wskaźnik do tej struktury w naszym programie nazywa się screen.

screen->w - szerokość w pikselach

screen->h - wysokość w pikselach

Poprawne współrzędne punktów na powierzchni graficznej leżą w przedziałach:

x → 0 ... screen->w - 1

y → 0 ... screen->h - 1

Kolejny kod wypełnia całe okno graficzne jednolitym kolorem czerwonym (zastąp nim poprzedni kod):

Sint32 x,y;

for(y = 0; y < screen->h; y++)
  for(x = 0; x < screen->w; x++)
    gfxPlot(screen,x,y,0xff0000);

Typ Sint32 w bibliotece SDL oznacza daną 32 bitową ze znakiem. Dane 32 bitowa bez znaku posiada typ Uint32 - typy te wprowadzono, aby zapewnić przenośność programów na inne platformy sprzętowe.

Dla ćwiczenia uzyskaj wypełnienie zielone, niebieskie, żółte, białe. Poeksperymentuj z różnymi wartościami dla składowych kolorów.

Ciekawy efekt kolorystyczny uzyskamy przez uzależnienie koloru piksela od jego pozycji na powierzchni graficznej. Zaczniemy od koloru niebieskiego, który będzie się zmieniał w osi OX:

dla x = 0  składowa niebieska ma wartość 0

dla x = screen->w - 1 składowa niebieska ma wartość 255

Układamy proporcję:

Z proporcji wyznaczamy wartość składowej niebieskiej b:

Wpisz poniższy kod (stary kod usuń!):

Sint32 x,y;
Uint32 b;

for(y = 0; y < screen->h; y++)
  for(x = 0; x < screen->w; x++)
  {
    b = (255 * x) / (screen->w - 1); // składowa niebieska

    gfxPlot(screen,x,y,b);
  }

Składową zieloną g uzależnimy od położenia pionowego y:

Aby wstawić ją do kodu koloru piksela, musimy wykonać przesunięcie o 8 bitów w lewo - wtedy bity wartości składowej zielonej znajdą się na właściwej pozycji.  Uzupełnij kod programu:

Sint32 x,y;
Uint32 b,g;

for(y = 0; y < screen->h; y++)
  for(x = 0; x < screen->w; x++)
  {
    b = (255 * x) / (screen->w - 1); // składowa niebieska
    g = (255 * y) / (screen->h - 1); // składowa zielona

    gfxPlot(screen,x,y,b | (g << 8));
  }

Składową czerwoną uzależnimy od iloczynu współrzędnych x i y:

Składową czerwoną należy w kodzie koloru przesunąć o 16 bitów w lewo.

Sint32 x,y;
Uint32 b,g,r;

for(y = 0; y < screen->h; y++)
  for(x = 0; x < screen->w; x++)
  {
    b = (255 * x) / (screen->w - 1);                   // składowa niebieska
    g = (255 * y) / (screen->h - 1);                   // składowa zielona
    r = (255 * x * y) / (screen->w-1) / (screen->h-1); // składowa czerwona

    gfxPlot(screen,x,y,b | (g << 8) | (r << 16);
  }

W lewym górnym narożniku wszystkie trzy składowe mają wartość 0 - kolor czarny.
W prawym górnym narożniku składowa niebieska ma wartość 255, pozostałe składowe mają wartości 0, kolor wynikowy niebieski.
W lewym dolnym narożniku składowa zielona ma wartość 255, pozostałe mają wartości 0, kolor wynikowy zielony.
W prawym dolnym narożniku wszystkie trzy składowe otrzymują wartość 255, kolorem wynikowym zostaje kolor biały.
W innych miejscach okienka składowe mieszają się ze sobą i otrzymujemy barwy pośrednie.

Ciekawy efekt kolorystyczny uzyskamy, odejmując składową czerwoną r od 255 - wtedy wartości się odwrócą i maksimum barwy czerwonej będzie w lewym górnym narożniku, czyli tam, gdzie pozostałe dwie składowe, zielona i niebieska, mają wartość 0:

Sint32 x,y;
Uint32 b,g,r;

for(y = 0; y < screen->h; y++)
  for(x = 0; x < screen->w; x++)
  {
    b = (255 * x) / (screen->w - 1);                         // składowa niebieska
    g = (255 * y) / (screen->h - 1);                         // składowa zielona
    r = 255 - (255 * x * y) / (screen->w-1) / (screen->h-1); // składowa czerwona

    gfxPlot(screen,x,y,b | (g << 8) | (r << 16);
  }

Rysowanie linii

Biblioteka newgfx posiada kilka funkcji do rysowania linii.

gfxHLine(s,x,y,c,len) - rysuje linię poziomą od strony lewej do prawej
s - wskaźnik do struktury SDL_Surface
x,y - punkt początkowy linii
c - kolor linii
len - długość linii

gfxVLine(s,x,y,c,len) - rysuje linię pionową od góry w dół
s - wskaźnik do struktury SDL_Surface
x,y - punkt początkowy linii
c - kolor linii
len - długość linii

Uwaga: dla tych wersji funkcji rysowane linie muszą w całości mieścić się na powierzchni graficznej. W przeciwnym razie program zostanie zatrzymany z błędem dostępu do pamięci.

Uruchom poniższy program:

  gfxHLine(screen,0,screen->h/2,0xff0000,screen->w/2);
  gfxHLine(screen,screen->w/2,screen->h/2,0x00ff00,screen->w/2);
  gfxVLine(screen,screen->w/2,0,0x0000ff,screen->h/2);
  gfxVLine(screen,screen->w/2,screen->h/2,0xffff00,screen->h/2);

Kolejna funkcja rysuje dowolną linię pomiędzy dwoma punktami o podanych współrzędnych - w tej wersji linia w całości musi się mieścić na powierzchni graficznej:

gfxLine(s,x₁,y₁,x₂,y₂,c)
s - wskaźnik do struktury SDL_Surface
x₁,y₁ - współrzędne punktu startowego
x₂,y₂ - współrzędne punktu końcowego
c - kolor linii

Dopisz do poprzedniego kodu:

  gfxLine(screen,0,0,screen->w-1,screen->h-1,0xff00ff);
  gfxLine(screen,0,screen->h-1,screen->w-1,0,0x00ffff);

Łamana jest krzywą zbudowaną z odcinków połączonych końcami. Poniższe dwie funkcje przydają się przy rysowaniu łamanych:

gfxMoveTo(x,y) - ustawia punkt początkowy łamanej
x,y - współrzędne początku łamanej

gfxLineTo(s,x,y,c) - rysuje linie od punktu ustawionego przez gfxMoveTo() lub punkt końcowy poprzedniego wywołania gfxLineTo() do punktu o współrzędnych x,y. Linia w całości musi się mieścić na powierzchni graficznej.
s - wskaźnik do struktury SDL_Surface
x,y - punkt końcowy linii
c - kolor

Dopisz do poprzedniego programu poniższy kod:

  gfxMoveTo(0,screen->h/2);
  gfxLineTo(screen,screen->w/2,0,0xffffff);
  gfxLineTo(screen,screen->w-1,screen->h/2,0xffffff);
  gfxLineTo(screen,screen->w/2,screen->h-1,0xffffff);
  gfxLineTo(screen,0,screen->h/2,0xffffff);

Podsumowanie:

gfxPlot(s,x,y,c) - rysuje punkt w kolorze c na współrzędnych x,y.

s - wskaźnik do struktury SDL_Surface
x,y - współrzędne punktu
c - kolor punktu

gfxHLine(s,x,y,c,len) - rysuje linię poziomą od strony lewej do prawej, poczynając od punktu x,y.
s - wskaźnik do struktury SDL_Surface
x,y - punkt początkowy linii
c - kolor linii
len - długość linii

gfxVLine(s,x,y,c,len) - rysuje linię pionową od góry w dół, poczynając od punktu x,y.
s - wskaźnik do struktury SDL_Surface
x,y - punkt początkowy linii
c - kolor linii
len - długość linii

gfxLine(s,x₁,y₁,x₂,y₂,c) - rysuje linię od x₁,y₁ do x₂,y₂.
s - wskaźnik do struktury SDL_Surface
x₁,y₁ - współrzędne punktu startowego
x₂,y₂ - współrzędne punktu końcowego
c - kolor linii

gfxMoveTo(x,y) - ustawia punkt początkowy łamanej na pozycji x,y
x,y - współrzędne początku łamanej

gfxLineTo(s,x,y,c) - rysuje linie do punktu x,y. Punkt początkowy jest określany przez gfxMoveTo() lub poprzednią funkcję gfxLineTo().
s - wskaźnik do struktury SDL_Surface
x,y - punkt końcowy linii
c - kolor

---

I Liceum Ogólnokształcące    im. Kazimierza Brodzińskiego w Tarnowie ©2024 mgr Jerzy Wałaszek

Dokument ten rozpowszechniany jest zgodnie z zasadami licencji
GNU Free Documentation License.

Pytania proszę przesyłać na adres email: i-lo@eduinf.waw.pl

W artykułach serwisu są używane cookies. Jeśli nie chcesz ich otrzymywać,
zablokuj je w swojej przeglądarce.
Informacje dodatkowe