Instrukcje sterujące mikroprocesorem

Tablica 21 przedstawia 6 instrukcji sterujących mikroprocesorem. Instrukcja NOP nie wykonuje żadnego działania - zajmuje jedynie 4 cykle maszynowe mikroprocesora. Instrukcja HALT wstrzymuje mikroprocesor, aż do pojawienia się przerwania, natomiast instrukcje DI i EI są używane do blokowania i odblokowywania przyjmowania przez mikroprocesor przerwań maskowanych. Instrukcje trzech trybów przerwań umożliwiają ustawienie reakcji mikroprocesora na odpowiedni rodzaj obsługi przerwania. Jeśli zostanie ustawiony tryb 0, to urządzenie generujące przerwanie może wstawić na magistralę danych dowolne polecenie, które będzie wykonane przez mikroprocesor. Tryb 1 jest uproszczonym trybem, w którym mikroprocesor automatycznie wykonuje restart (RST) pod adres 0038H, zatem nie są potrzebne żadne dodatkowe obwody zewnętrzne (stara zawartość PC jest umieszczana na stosie maszynowym). Tryb 2 jest najbardziej zaawansowany, ponieważ pozwala na pośrednie wywołanie procedury w dowolnym miejscu pamięci. Za pomocą tego trybu mikroprocesor tworzy 16 bitowy adres pamięci, gdzie górne 8 bitów to zawartość rejestru I, a osiem dolnych bitów jest dostarczane przez urządzenie przerywające. Adres ten wskazuje na pierwszy z dwóch kolejnych bajtów w tablicy, gdzie są umieszczone adresy procedur obsługi przerwań. Mikroprocesor automatycznie pobiera ten adres startowy i wykonuje instrukcję CALL pod ten adres.

Tablica 21. Różne instrukcje sterujące mikroprocesorem