esperanto jest planowym językiem stworzonym po to, aby był łatwiejszy do nauczenia się niż języki naturalne. Chomski wcale nie jest bardziej kompetentny od ciebie przy ustalaniu, co łatwiej się uczysz, a czego nie.

Jednakże jeśli poważnie zbadasz gramatykę tego języka i oszacujesz liczbę niezbędnych słów do prowadzenia prostej rozmowy w esperanto, prawdopodobne jest, iż nie docenisz ilości czasu niezbędnej do osiągnięcia swoich celów (zobacz na kolejną odpowiedź).
Wywoła to frustrację i zwątpienie we własne zdolności intelektualne.

Łatwość jest pojęciem względnym. Ludzie mylą słowo łatwy ze słowem łatwiejszy.
To tak jakby powiedzieć, że lot na Księżyc jest łatwiejszy od lotu na Marsa. To prawda, lecz nie oznacza to, iż lot na Księżyc jest łatwy.

Czasami propagatorzy esperanto wyrażają opinię, jakoby język ten nie wymagał wysiłku przy nauce. To błąd. Jest to kompletny język i jak przy innych kompletnych językach należy opanować dosyć dużo. Ja bez wątpienia borykałem się z niektórymi aspektami esperanto, gdy się go uczyłem (a nawet obecnie zdarza mi się popełniać czasami błędy ... chociaż robię je również w moim rodzimym języku). Rzeczywiście, wyuczenie się gramatyki (La Fundamento) zabiera maksymalnie jedną godzinę, podstawowy słownik: 2 godziny (dla mówiących po angielsku), wymowa i pisownia: pół godziny.

Teoretycznie, uczący się posiada teraz zasób słownictwa odpowiadający 7000 słów w angielskim, ponieważ może tworzyć nowe słowa łącząc ze sobą 1000 rdzeni, które zna. Niestety, to zbyt mało, aby móc mówić.

Mowa wymaga umiejętności, które nie są rozpoznawane i uczone. Wielu jest rozczarowanych, gdy zdaje sobie sprawę, iż nie jest w stanie przeskoczyć ostatniej poprzeczki i poddaje się zbyt wcześnie, obwiniając Zamenhofa za źle ukształtowane dzieło lub po prostu czując się głupio.
Esperanto jest dobrym narzędziem do rozpoznawania prawdziwych trudności w mówieniu obcym językiem; te trudności odnoszą się do każdego języka. Jest wspaniałym drugim językiem do nauki, ponieważ uczy tak wiele o budowie języków, jest bardzo pomocne przy nauce przyszłych języków (szczególnie tych, które zawierają wszystkie te trudne dla Azjatów dźwięki), i chociaż jest to tylko moja opinia, jest on bardzo pięknym i użytecznym językiem.

 

Nie mogę tego ci udowodnić, mogę to udowodnić sobie a ty sobie, lecz odmawiasz wykonania nad sobą tego eksperymentu i opierasz się na jakimś zewnętrznym autorytecie, zapewne tym, który twierdzi, że jest trudniejszy (ja takiego nie znalazłem).

1. Gdy ludziom brakuje dobrej motywacji, to ciężko idzie im nauka czegokolwiek (czy na to też potrzebujesz dowodu?). Dla niektórych esperanto byłoby bardzo, bardzo trudne, nie mówiąc, że zupełnie niemożliwe do nauczenia się (czy znów chcesz następnego dowodu?). Jednakże wielu nauczyło się esperanto przy słabej motywacji.
2. Łatwy jest pojęciem względnym. Ludzie mylą słowo łatwy ze słowem łatwiejszy. Przeczytaj odpowiedź #116.
3. Aby zmierzyć łatwość, należy wsiąść pod uwagę język początkowy i docelowy: z reguły Niemiec łatwiej opanuje angielski od Hiszpana, lecz niepokojący czynnik "motywacja" może zafałszować wyniki.
4. Mówiący po angielsku kiepsko uczą się języków obcych, prawdopodobnie z powodu systemu nauczania (jak we Francji 100 lat temu: "francuski jest językiem światowym, komu potrzebny inny język?"). Dla Anglika wszystkie języki są trudne. Nigdy nie spotkałem Anglika mówiącego poprawnie po francusku, lecz kilku mówiących perfekcyjne w esperanto tak (ale żaden to dowód, bo mieli oni również wysoki współczynnik inteligencji).

Podsumowując, udowodniłem sobie, iż esperanto wymaga mniej czasu nauki od francuskiego, angielskiego, holenderskiego, niemieckiego, polskiego, łaciny, greki, chińskiego, a nawet od JAVA.

Przygotuj swój własny eksperyment, ale na jego wyniki nie stawiaj swojego życia.

Gdy zaczynałem, moje pytanie brzmiało: działa czy nie?

W owym czasie moja odpowiedź była przypuszczalnie następująca: da się czytać, ale pewnie mówić nie .

Ponieważ ciężko mnie przekonać, nie polegałem na śmieciach publikowanych na blogach i eksperymentowałem samodzielnie.

Przy okazji. Większość esperantystów posiada swoje własne poglądy. Opublikuj cokolwiek w esperanto, a zobaczysz.

To normalny wynik różnorodności.

Mogę od siebie dodać, iż ci, którzy już uczyli się rosyjskiego, francuskiego i niemieckiego, nauczą się esperanto naprawdę łatwo. Nie tylko esperanto, również włoskiego i angielskiego. Niemniej jednak jeśli najpierw zaczną uczyć się esperanto, a następnie po nim innego europejskiego języka, to zauważą, iż robią to znacznie szybciej w tym drugim języku od tych, którzy zaczęli naukę od razu od tego języka europejskiego. Poprawne pytanie brzmi teraz tak: jak długo należy uczyć się esperanto, aby odnieść z tej nauki jak największe korzyści przy uczeniu się innego języka europejskiego? Typuję: 100 godzin całkowitej nauki (w klasie + nauka samodzielna).

Pewien dobry eksperyment przeprowadzony przez prof. Helmar G. Franka w Paderborn (Niemcy) porównywał grupę uczących się przez sześć lat języka angielskiego z grupą kontrolną uczących się najpierw esperanto a później angielskiego przez 5 lat. Co zadziwiające, eksperyment ten pokazał, że grupa kontrolna osiągnęła wyższy poziom w angielskim. W innym badaniu (Williams, 1965) anglojęzyczna grupa uczniów liceum uczyła się języka esperanto przez jeden rok, następnie trzy lata francuskiego, a w efekcie zakończyła naukę z wyższymi umiejętnościami we francuskim od grupy uczącej się tego języka przez wszystkie cztery lata.

Nawet jeśli ten argument teoretycznie wydaje się całkiem oczywisty, to jest fałszywy. Wyobraźmy sobie, że ktoś zna wszystkie języki świata i czyta jakąś powieść w esperanto. Będzie w stanie zrozumieć jej większość – o ile spędził zaledwie jedną godzinę na nauce gramatyki (La Fundamento). Jednakże aby coś powiedzieć, będzie się musiał nauczyć co najmniej 1000 bazowych rdzeni. Wtedy posiądzie słownictwo odpowiadające 7000 słów w angielskim, ponieważ będzie w stanie tworzyć nowe słowa ze słów już mu znanych. Wiedzę bierną i aktywną należy od siebie rozróżniać. W rzeczywistości bardzo niewielu ludzi potrafi mówić wieloma językami bez mieszania w nich słów. Im bardziej te języki są podobne do siebie, tym trudniejszą staje się to sztuką. Dla mnie esperanto jest trudne, ponieważ zbyt przypomina mi francuski. Chińczyk inaczej będzie odbierał te trudności.

Należy również rozważyć słuchaczy. Możesz znać dwadzieścia języków używanych przez ludzi tworzących twoich słuchaczy, ale wciąż będziesz potrzebował 19 tłumaczy do przetłumaczenia im twojej wypowiedzi, chyba że będziesz mówił przez 20 godzin, po jednej na każdy język.

To prawda, iż większość ludzi, którzy nauczyli się esperanto, uczyli się języka zgodnie ze swoim wyborem i świadomym wysiłkiem (tak nie było w przypadku eksperymentów, do których wcześniej się odwołałem). Wielu rozpoczyna naukę od tego języka, ponieważ uważają, iż nie są szczególnie zdolni do nauki języków.

Głównym źródłem książek esperanckich jest ich sprzedaż esperantystom. Oni mają swoje własne księgarnie z książkami esperanckimi. Żadna księgarnia nie trzyma wszystkich swoich książek na wystawie – wymagałoby to kilku sklepów. Najlepszy sposób zakupu książki wiedzie poprzez Internet. W miesięczniku esperanckim "Monato" znajdziesz przegląd najświeższych i najcenniejszych książek.

Ci, którzy nie posiadają dostępu do Internetu, zwykle mają książkę telefoniczną. Wystarczy że wykręcą dowolny numer związany z Esperantem i poproszą o poradę.

W dzisiejszych czasach możesz wejść na http://www.google.pl i poszukać "esperanto" lub stać się członkiem grupy dyskusyjnej soc.culture.esperanto i przesyłać na nią swoje zapytania do każdego. Zalecanym językiem na tej grupie jest esperanto, lecz szybkie pytanie po angielsku (lub w dowolnym innym języku) nie boli. Prawdopodobnie otrzymasz odpowiedź w kilka godzin.

Może to mieć coś wspólnego z reklamą. Być może 10 kartkowa książeczka nie mogłaby być sprzedawana za tę samą cenę co książki stukartkowe. Z tego powodu widujesz tak niewiele książeczek dziesięciokartkowych.
(Żartowałem – zignorowałem "tę samą ilość materiału", ponieważ nie posiadam obiektywnego sposobu porównania ilości materiału po rosyjsku, chińsku, albańsku, itp... w samouczkach).

 

 

Po 5 lekcjach autor pisze :

Po opanowaniu lekcji 1-5 stajesz się już esperantystą. Bez wątpienia w stopniu ograniczonym; lecz jak Zamenhof prawdziwie powiedział, jeśli tylko ograniczona liczba ludzi w każdym kraju znałaby język międzynarodowy i jeśliby znali oni go tylko częściowo, to problem językowy w gruncie rzeczy zostałby rozwiązany. Bariery od zawsze rozdzielające narody zostałyby przełamane.

A ja uwierzyłem mu! Zatrzymałem się w tamtym miejscu.

Po trzech latach przyszło mi o coś zapytać Węgra, który znał jedynie esperanto. Było mi ciężko, lecz udało mi się, wylewając mnóstwo potu. To prawda, że zgodnie z ocenami szkolnymi nie jestem specjalnie uzdolniony do nauki języków obcych.
Na szczęście zrozumienie jego odpowiedzi przyszło mi łatwo. Gdy po raz pierwszy wybrałem się do Anglii, mogłem pytać ludzi na ulicy, lecz nie potrafiłem zrozumieć ich odpowiedzi. Oni wydawali się mnie rozumieć.

Entuzjaści esperanto udają, że esperanto jest 10 razy łatwiejsze od angielskiego. Kłamią. Nie śmieją powiedzieć jak bardzo jest, bo już 10 wydaje się niewiarygodne.  Ja polecam mówić: dwa razy, w przeciwnym razie ktoś, komu się nie udało, poczuje się naprawdę głupio.

Gdy zdecydowałem się nauczyć języka programowania C++, poszedłem do księgarni technicznej i spędziłem nieco czasu na znalezieniu najlepszej dla mnie książki. Niestety, po kilku rozdziałach utknąłem. Więc wróciłem do tej księgarni i wybrałem inną książkę, najlepszą dla mnie (przy pierwszej wizycie nie oceniłem jej właściwie). I co się stało? Musiałem iść do księgarni po raz trzeci. Oczywiście bardzo mi zależało na nauczeniu się C++ i wydaniu na to nieco pieniędzy. Wtedy zdarzył się cud: to była najlepsza dla mnie książka. Lecz nie poleciłbym jej komuś innemu.

Nie byłaby dla niego dobra, tak samo jak nie byłaby dobra dla mnie jako pierwsza książka. Co zadziwiające, gdy wróciłem do pierwszej kupionej książki, nie mogłem zrozumieć dlaczego tam utknąłem: ona również była bardzo przejrzysta!

Taka sama historia zdarzyła się w przypadku języka programowania JAVA, a później powtarzała się ciągle przy innych dziedzinach.

Trzy książki wydają się być rozsądną liczbą.  A jakie trzy książki ty kupiłeś?

Tylko Teach Yourself esperanto? Moja rada: zamknij się! Brak ci motywacji.